Ik was er met de vrouw in 2001 geweest dus werd het tijd om de herinnering weer op te halen.
Aangezien Henk de fotograaf is op deze reis, begonnen we met een kleine handicap, het zo broodnodige batterijtje voor de camera was leeg, en vindt maar eens een fotozaak.
Daar de agenda het af laat weten probeer ik mij voor de geest te halen wat de vaarroute en de bijzonderheden waren, en vertrokken we op 14 oktober.
De reis ging via de beneden Merwede, Noord, Hollandse IJssel en via de Julianasluis de Gouwe op om bij Gouwsluis rechtsaf te slaan de oude Rijn op naar Zwammerdam.
We kwamen nog door de Ziendebrug en sluis, en gingen een prachtige zonsondergang meemaken net door de fietsbrug over de plas over bakboord waar toen nog een steigertje (plankier) was.
De volgende ochtend viel het voor de zon niet mee om de nevel te verdrijven, maar toen het eenmaal zover was hadden we opnieuw een prachtig schouwspel met als decor een voorbij varende visser in de flarden mist door zonlicht goudkleurig getint.
We voeren naar Nieuwkoop waar we een verborgen plekje vonden bij het schattig hervormd terpkerkje en de speeltoren waar heel lang geleden onderin nog een kerker was.
Op een camera onderdeel uit, maar de pech was dat het dinsdag was, en de fotowinkel dicht zat, die dag hadden we nog een kleine teleurstelling.
In de Slikkendamsluis, die aan de benedenkant open stond afgemeerd, kwam wat later bleek de sluiswachter, vragen wat we wel wilden.
Nadat we uitgelegd hadden dat we graag wilden schutten, om onze reis voort te zetten, vertelde de beste man dat het 15 oktober was en we dat 24 uur te voren per telefoon kenbaar hadden moeten maken.
Wel was hij genegen te schutten, maar dan moest de brugwachtster van de Kollenbrug wel ons vriendelijk verzoek tot passage inwilligen, en een zucht van verlichting ontschoot onze ziel, toen zij daar welwillend in toestemde.
Zo moesten wij daar het getij verliep, onze bakens verzetten en planden we onze reis niet over de Heinoomsvaart naar Wilnis, maar besloten de Kromme Mijdrecht af te varen, met als afsluiter dit sierlijke exemplaar:
Het vervolg van de reis verliep toch nog verrassend, varend via de Amstel gingen we door de Berlagebrug linksaf het Zuider-Amstelkanaal in naar de Schinkel.
Eenmaal in de Kostverlorenvaart, waarom dat één vaart nu twee namen heeft, (wellicht is er een lezer die die historie kent) zochten we de ingang van het van Lennepkanaal, wat voor ons weer een nieuwe ervaring was.
Aan de hand van de foto kun je zien dat we het gevonden hadden, de waterstand was gelukkig laag want het zou anders wel erg krap zijn voor twee bruggen.
Henk bakte nog even wat eieren voor de lunch, die wij dus even aan het steiger,speciaal voor ons gemaakt, nuttigden.
Na de lunch begon “het avontuur “door het voor ons bevaarbare stuk door Amsterdam,
en voeren we vanuit het van Lennepkanaal stuurboord de Nassausingel in richting Leidsegracht, maar Henk wilde nog even dat batterijtje voor de camera, hij had al zoveel gemist.
Op een wat ongebruikelijke manier liet ik de twee,Tim en Henk de wal aangaan door stil te houden onder de zij opening van de koekjesbrug, en via het stuurhutdak, de brugleuning over gingen ze op missietocht.
Een oud vrouwtje kwam over de brug vanuit de Passeerdersstraat en vroeg in plat Amsterdams “schippertje sit je fast “ waarop ik de reden van het oponthoud haar mededeelde.
Het batterijtje gaf zich niet zo snel gewonnen zodat het vrouwtje zich opnieuw meldde, Ze vroeg of ze al terug waren en ik moest negatief antwoorden waarop ze haar visie als volgt verwoordde “se sitte fest met een lekker wéfie in de kroeg, leer méh de menneh kenneh!”.
Even dacht ik, het zal toch niet, en, de jaloersheid stak de kop op, maar nee dat kon niet.
Prachtig een ervaring om nooit te vergeten, en de opvarenden kwamen weer scheep via de stuurhut, de camera voor het grote werk in de aanslag door de Leidsegracht.
Op de splitsing met de Prinsengracht moesten we letterlijk onze stuurmanskunst tonen, en tussen het gewemel van de rondvaartboten, een haakse slag maken bakboord uit.
De prinsengracht, wat een ervaring om daar door te varen,
en onder de oude Westertoren door.
Zo kwamen we weer met een haakse slag in de Brouwersgracht, en voeren achter het centraal station langs,
naar het Oosterdok.
We wilden via de Oosterdoksluis weer richting de Amstel maar er was die nacht een slepertje tegen de gesloten deuren gevaren dus konden we daar niet langs.
Wel maakten we nog een museale foto met drie vliegen in één klap, en,
keerden terug op onze (vaar) schreden, en voeren via de Oude Schans naar de Amstel.
Via de Omval voeren we over de Gaasp naar Driemond, staken het Amsterdam Rijnkanaal over, en meerden even na zeven af voor de gesperde brug te Weesp.
We zaten net aan de prak, en lagen amper vast toen er op de deur werd geklopt, en alsnog stond de plichtsgetrouwe Havenmeester,in het donker, die nog even het verschuldigde kwam ophalen, achteraf zagen we de handtekening van de ambtenaar, en ontcijferde de naam J. Snel waarop Henk het een snelle havenmeester vond.
The day after voeren we door Weesp nog enigszins ontstemd over het havengeld, we kwamen immers voor een gesperde brug, waardoor we, althans ik even niet zoveel om Weesp gaf, en het daardoor maar “snel “wilde vergeten.
Stuurboord uit de vecht op, kwamen we al gauw bij met een lekker bakkie troost,en voeren door de Vechtse dreven en zagen het hemeltje, de sluis en brugje naar Hilversum.
Dankzij de A N W B die ons steeds op het goede spoor bracht met zijn vaarkaarten, schoten we gauw linksaf, en lagen even later in de sluis, onderweg naar de ’s Gravelandse vaart.
Wat een wereld van verschil, in de grijze oudheid voer ik met vader met een luxe motor met zakken cement naar Hilversum, en wist je van die gekrioelvaartjes niemendal, maar als je eenmaal geschut in het zelfbedieningssluisje verder vaart, kom je in een andere betoverde wereld.
We kwamen via de Drecht op de Loosdrechtse plassen, wat voor mij geheel nieuw was, we moesten goed de kaart bestuderen voor de juiste richting, en kwamen goed uit in de Mijndense Sluis.
De rest is weer heel bekend, Vecht, door Utrecht, Noordersluis, Zuidersluis Jutphaas, oud Vreeswijk, oversteken naar het Merwedekanaal bezuiden de Lek, Linge en kanaal van Steenenhoek, weer op onze vaste stek en dat alles in 6 dagen.
De tijd van winterklussen brak weer aan, en er moest nagedacht worden over het vervangen van de tros als bescherming om het scheepje, ook voor een werfbeurt gingen we in 2005 weer naar Heukelum en moesten over diverse plannen onze gedachten laten gaan.
Ga weer verder nadenken over dat jaar, opnieuw geen, of summier journaal.
Groet, Willem.
.
