van beroeps naar recreatief

[popeye]

Vroeger geregeld boekweit grutten gegeten. Mijn moeder verwarmde stroop en boter bij elkaar in een pannetje. Ik geloof dat we een kuiltje maakten waar dat in ging. Toen vond ik het heerlijk, nu heb ik daar mijn twijfels over.

Groet, Jack.

[quichot]

Mijn oma maakte geregeld boekweitgrutjes met stroop voor ons gezin. Ik kreeg dat niet door m'n keel, maar mijn broer kon ze geen groter plezier doen. Dus wisselden we altijd op een onbewaakt ogenblik van bordjes, want niet lusten was vroeger geen optie!
Boekweitmeel is trouwens onontbeerlijk in het juiste pannekoekenrecept.

[schipper-willem]

We lopen verder en komen bij een turf annex plaggenhut dit was nog niet eens de allerslechtste maar waarom niet aangesmeerd aan de buitenkant of was dat misschien uit ventilatie oogpunt om de boel binnen droog te houden.
Je kunt in ieder geval zien hoe ze zoiets opgebouwd hebben:



De volgende foto van het interieur laat niets te raden over, moeder is echter trots op haar beddegoed en wat te zeggen van het overige we kunnen er zoveel bij bedenken nog maar even wachten met het vermatten van vaders stoel de stoel over rechts zou ook wel een make over kunnen gebruiken.
Toch pront die bloemetjes voor de ramen en handig de in hoogte verstelbare pan hanger echter wat is armoe als je niet beter weet en velen zo moesten leven.
Eigenlijk is de begeerte naar nooit genoeg ontstaan toen we het na de oorlog in stijgende lijn “beter” kregen, ervoor berustte men veelal mede uit religieus oogpunt in het voorbestemde.
Daarbij komt ook heden bij het minder krampachtige leven het mondige naar boven waar, indien niet goed wordt gecommuniceerd zeker op sociaal media het veel complexer is dan in die tijd:



Niet dat ik graag terug wil naar die tijd denk je eens in echte huisdieren niet zomaar een katje of een hond waar we uiteraard de grootste zorg aan besteden maar toch niet nodig om te overleven dan hier een sobere afscheiding voor het vee veelal een geit en wat kippen om de nooddruft te lenigen:



We gaan gauw naar buiten en betreden een luxer exemplaar



Het is een schattig huisje wat enigszins doet denken aan mijn jeugd qua interieur en zal wel heel wat later in de tijd zijn dan het vorige exemplaar:



Zomaar uit de vergetelheid ontrukt wij gebruikten zoiets om koffie te branden al draaiende weg:









Tot zo, Willem.

[schipper-willem]

Dan komt voor Tim het onverbiddelijke afscheid hij zal weer aan de bak moeten en kan geen vergelijk trekken met dit gepensioneerd mannetje dus tegen drieën gaat de bus richting Emmen.
Afdruipen naar boord beiden hebben het in ieder geval goed tot nu dus ga ik de boel in orde maken en vaar om 14.55 uur, het mastje naar beneden je moet immers vooruit denken bij een eenmanszaak:



We zitten inmiddels op het Oosterdiep en naderen een brug waar ik de naam niet van weet of het moet de Animaliade brug zijn.
We zijn dan al een draaibrug en een sluis gepasseerd samen met een ander jachtje dat al een hele reis achter de rug heeft en in het zicht van de thuishaven Ter Apel daar nog wil arriveren.



We naderen Emmercompascum en verwonder me over de mooie constructie van de gemetselde sluiswanden:



In het centrum van Emmer-Compascuum in een bocht veranderd het vaarwater van naam en wordt het Hoofdkanaal en later Stadscompascum kanaal.
Spiedend op de actuele vaarkaart, het loopt al tegen vijven denk ik die brug bij Barnflair zal wel niet meer draaien denkend aan de Drentse vaartijden maar wat scherts mijn verbazing de bruggen en sluizen draaien gewoon door.



Er wordt gevraagd of ik soms rechtsaf wil het Haren-Rütenbrock-kanal op maar dat vond ik te avontuurlijk dus vaar achter het spoedende jachtje aan die later bakboord uitgaat in Ter Apel richting jachthaven.
De Vrijbuiter vaart gestaag onder de synagogebrug door en strand even voor zessen voor de brug in de Hoofdkade.
We hebben GRENZELOOS mooi weer en zijn bij Barnflair de provinciegrens overgestoken en dan gelden de Groningse tijden van 08.00 uur tot 18.00 uur vandaar dit verlate tijdstip:





een mooi moment om wat uit te rusten tot later, Willem.

[johan]

schitterend verslag en foto's Willem, ik kijk er steeds naar uit om een nieuw stukje van jouw hand te mogen bewonderen!

mvg
Johan

[schipper-willem]

We bevinden ons in het Ter Apelkanaal onderweg naar Stadskanaal en even denk ik dat ze hier de brug wel heel erg krap hebben gelegd maar er blijkt toch in de 45 graden bocht naar rechts een flinke hefbrug te liggen en komen er moeiteloos doorheen:



De Vrijbuiter is beslist geen snel schip zeker niet op smal water trekt heel snel achterover is ook kort en breed en weinig schip vanachter onder water er sluit een ander jachtje achteraan om met de konvooi vaart als 2e schip mee te gaan:



Op het stads Ter Apel kanaal de lang gerekte Veenkoloniën hier maakten we een pas op de plaats daar er konvooi vaart kwam van de andere kant de brug in de zandberg:



Ik kom hier voor het eerst in een regionale sluis met roldeuren opnieuw beleef ik een stukje industrieel erfgoed de sfeer van handel en nijverheid:





We varen richting Musselkanaal en net voor het bebouwde kom bord ligt dit sieraad te pronken:



Hier stoppen we dan ook weer even tot straks.

[schipper-willem]

Het is inmiddels 26 mei en opnieuw een schitterende dag de bedoeling is om in Stadskanaal af te meren er wat zaken te regelen en de motor te verversen.
Onderweg heel wat mooie scheepsmodellen dit scheepje bijvoorbeeld er zal heel wat afgesjouwd zijn door deze wateren en ik vermoed dat het goed is geconserveerd maar o...dat likje verf nu doet het bijna pijn aan je ogen en een beetje in je hart:



Deze klipper uit Ouderkerk a/d IJssel heeft ook al heel wat meegemaakt in haar arbeidzaam leven, de sierlijke klipperkop heeft in het beroeps verleden nogal wat te verduren gehad zodat men de steven maar recht heeft gemaakt.
Duidelijk zichtbaar zijn over sb nog de nagels zichtbaar in de onderkant van de wang maar over bakboord is het zij het op een nette manier gelast dwz de landen zijn gelijk gehouden.
Later zie ik het schip weer op de Drentse Hoofdvaart:



Verbaasd vaar ik op 2 naast elkaar liggende sluizen af en mijmert iets van was het vroeger zo druk hier dat men 2 sluizen naast elkaar maakten en hoe ging dat dan, sb op en bb af, het ziet er in ieder geval prachtig uit en ik geniet met volle teugen.
Musselkanaal bleek nogal riant:



Nogmaals passeer ik een dubbele sluis en na de kaart en Google maps grondig bestudeert te hebben kom ik tot de conclusie dat ik mij hier in een groot voormalig handelsgebied bevind met vele dwarsvaarten naar de veenderijen en wellicht ook aardappelteelt.
Het zal daardoor beslist geen luxe zijn geweest dan men op dit punt groot heeft uitgepakt met dubbele sluizen.
Als we deze brug door zijn is er over sb niet zoveel meer over van eens de Vleddermond en varen we het Stadskanaal in plaatsen die op de lagere school voorbij kwamen en tot verbeelding spraken:



Nog veel aan deze streek gerelateerde voormalige binnenvaart ligt hier de tijd uit te dienen als woon schip niet altijd is er de juiste aandacht voor de buitenkant maar als die er niet toe doet waarom dan op een schip willen wonen?



Het toch wel mooie scheepje de Jatrie zijn we gepasseerd een gerestaureerde Steilsteven die hier echt thuis hoort:



We nemen de laatste dubbele sluis en gaan afmeren op het steiger over bakboord door de Eurobrug.
Het eetcafé welks naam het gemaaltje heet zal wel benoemd zijn voor de wederopenstelling van de sluiswerken anders noem je zoiets toch twin of dubbelsluis zo zou ik nog wel meer namen…..:



Tot zover even, waarbij ik jullie een heel fijne kerst wens; Willem.

[sambeek]

Mooi verhaal en mooie foto's.

[Marie Christina]

Mooie provincies.

[paure nesci]

België lonkt als reisbestemming, maar het begint er steeds meer op te lijken dat "richting noord" ook tot de volgende reis zou kunnen gaan behoren.....
mooi verslag wederom Willem !
Fijne feestdagen !
gr Do

[schipper-willem]

De stad in om wat boodschappen en ik zal rond aankomend weekend naar huis moeten voor de APK keuring en wat paperassen en dat eist voorbereiding.
Bij de Hema haal ik 2 treinkaartjes één voor heen en één voor terug want ik kan niet op een retourtje die autoperikelen aan.
Terug aan boord is de Mercedes vergenoeg afgekoeld dat het spul ververst gaat worden er is ook nog een smeeroliefilter dat handmatig schoongemaakt moet worden en dat vind ik prima geen wegwerp maatschappij op dit vlak.
Er kwam ook nog visite aan boord een oud collega van de pont die hier naar toe was verhuisd gezellig om weer even bij te praten.
‘s Avonds nog even de ruitenwissermotor gemonteerd met hak en breekwerk in het plafond:



Zo’n internet kaartje is best wel handig als dat in één keer lukt maar soms is de realiteit enigszins anders bij de bibliotheek kon ik een kaartje uitprinten maar op één of andere manier lukte dat niet.
Dus gaan we morgen weer even naar de bieb en vraagt de brugwachter hoe laat ik morgen vertrekken wil wat een service het is dit jaar stil op de kanalen en gaan morgen in konvooi verder.
Nog een paar plaatjes van de snikke en omgeving:





De Eurobrug:



En het overtuigende bewijs we were here!



De andere dag iets eerder de touwen los dan hoeft de collega watersporter niet te wachten en varen we gezamenlijk de twee laatste sluizen van het Stadskanaal tot Bareveld daar scheiden onze wegen:




Zij gaan rechtsaf richting Wildervank-Veendam en ik ga eigenwijs links af daar zie ik dat de kunstmestloods is omgetoverd tot watersportcentrum het is dan 27/05 om 13.00 uur
Hier stonden nu de mannen van de konvooi dienst te wachten op mij om via het Grevelingkanaal naar Eexterveenschekanaal en Annerveenschekanaal te varen.
Hoe ik daarop kom, in het verre verleden 1972 was er een reis van Sas van Gent naar hier Bareveld dat ik in deze hoedanigheid hier zou komen had ik nooit kunnen bevroedden, en dan ook nog aan het eind haaksom naar rechts:




Ook ben ik toen samen met mijn vader op een Puch rider (met zo’n hoog stuur) van Bareveld naar Stadskanaal gereden langs het toen onbevaarbare kanaal met de treurige restanten van de 2 sluizen vader wilde graag toen de oude buren die hierheen waren verhuisd vanuit Maasland opzoeken.
Tot zover weer even dit relaas, groet Willem.

[schipper-willem]

Als ik eenmaal de brug door ben waan ik mij in een parkachtig geheel een sprookje waar het zomaar in je schoot geworpen wordt eigenlijk hoef ik de eerste tijd niets meer te zeggen dus kijk maar mee:







Ook ik zet nu even Exterveenschekanaal op de kaart:



Dan de Albatros uit Huissen ook al even geen luiwagen gezien wel een kleine zus van de Vrijbuiter:



Wat een prachtige verstilde omgeving het neigt naar het volmaakte:



We komen er volgend jaar wel weer op terug, goede jaarwisseling en geluk in 2017, Willem.

[schipper-willem]

Voor alle goede orde ik ben bij Bareveld weer de provinciegrens over gegaan en zit in Drenthe echter het zicht op Groningen wijkt niet van mijn zijde.
Ik meld dit daar het volgende plaatje het voorgaande weer teniet gaat doen kijk maar op Google dan kun je het haarscherp bekijken.
Er wordt een iets meer dan haakse slag naar rechts voorbereid echter heeft de Vrijbuiter daar totaal geen moeite mee af en toe gaat het zelfs tegen je gevoel in dat er totaal geen drift is in de bocht:







Dan weer een bijna herkenbaar stukje weggelopen uit de Westgaag bij Maasland echter het is toch echt de grens Drenthe Groningen en bijna buiten de bebouwde kom van Annerveenschekanaal:



Bijna in het Kieldiep op een T splitsing waar ik tijdens het schrijven van dit epistel ergens in begin December achterkom sb uit naar Veendam kan, echter ik wil graag bb uit:



Eenmaal de hoek om zie ik achter me een wat smallere vaart naar nu blijkt bevaarbaar:



We laten het diep op ons inwerken dus tot de volgende Willem.

[schipper-willem]

En nog steeds 27-05-2016
De begeleiding is perfect van de wieg tot het graf oftewel van Bareveld tot de brug in de N 386 te Wolfsbarge mooi dat je nu op plaatsen komt waar je nog nooit van gehoord had, niet dat je er deel aan hebt maar het gezegde ik kom nog wel eens langs is hier dus van toepassing.
Wel wist ik van het bestaan van deze plaats met de romantische naam Kiel-Windeweer:



De prachtige pittoreske bruggetjes en het groene land:



Het epistel schrijvend op 4 december geeft dan weer een link naar morgen als ik die paarden op het dak van de manege zie en denk dan ook weer aan Peter en zijn Rockets….kom eraf…..:



Wat te denken van dit prachtige pand wat hier in het Groningerland thuis hoort:



Erg “leestrouw” ben ik niet dus meer ik hier niet aan wijl wel de mogelijkheid hiervoor geschapen is ziende op de twee palen in het talud maar wel weer zo’n plaatje waar veel gevoel bij komt:



Hier bepaald de oversteek de oude en de nieuwe wereld waar de Vrijbuiter dan weer dwars doorheen vaart gelukkig is de nu bijna open verbinding gebleven:



Op naar de volgende keer, Willem.

[Marie Christina]

Kiel Windeweer.
Daar woonde het vriendje van mijn dochter.
Ze is destijds bekant door alle inwoners"gekeurd"