van beroeps naar recreatief

[schipper-willem]

We liggen onder een pijpen brug waar we van dachten dat het geheel ook al op non actief gesteld was, niets is minder waar, we hoorden toch nog lawaai ergens boven ons.
Nadat we op het gemakje ontbeten hadden, en de Mercedes geïnspecteerd maakten we om 11.00 uur de touwtjes weer los, en voeren we opnieuw richting Thieu.
Om 12.30 uur in de bakboord bak weer alleen, er was aardig opvaart dus dat liep vlot:



Soms mag je wel eens omkijken, en bevinden we ons op een 73 meter lager niveau, en zie je hoog bovenin “het gat” waar je de bak invoer:



Om 13.30 uur lagen we al weer terug in de zelfbedieningssluis, om weer in de jachthaven af te meren, het niveauverschil is hier ruim 6 meter:





en nog even de sfeer vasthoudend een plaatje vanaf de boorden van het historisch kanaal:



Opnieuw meren we af op het zelfde plekje, en betalen weer havengeld tot maadag.
05 juni gaan we shoppen, en later verf ik het stuurhutdak in de grondlak:



06 juni gaan we de expositie van lift nr 1 bekijken, vandaar dat ik er zo één en ander van af wist, en bezichtigen ook de barakken van les Italiëns Cantine ja juist de gastarbeiders van 1947
Het magische jaar van mijn geboorte, maar ook op huisnummer 47 in een eenvoudig woninkje in Maassluis, en in 1989 kocht ik een schip uit 1947, en op 47 jarige leeftijd ging ik aan de wal.
Tot straks.

[schipper-willem]

Verder wordt het een week van omgeving verkennen, boodschappen en luieren, het begint al aardig warm te worden, en kunnen ons onder de bomen koel houden.
Op 07 juni gaan we naar het plaatsje Havre waar een vervallen kasteeltje staat en een prachtige tuin en park, met restanten en wat improvisatie is er nog wel een gedeelte met keuken en een feestzaal:



Op zondagavond is dan het vertrek daar van de familie en ben ik voor één nacht weer alleen, we hebben afgesproken dat neef Henk met de trein naar Thieu komt en meevaart naar Hardinxveld.



Het wordt wel een uitdaging, hij wil zaterdagmorgen dan weer thuis zijn, dan wel weer bij een station zodat de trein weer uitkomst kan bieden,
Maar we waren hier gebleven, een beetje als afscheid:







En een panorama van de machinezaal en cilindertoren en het dorp Thieu aan de overkant:



Hier stoppen we weer even, tot straks.

[schipper-willem]

10/07 Maandag morgen de boel binnen glad ruimen, en ramen zemen.
Naar het station om neef Henk op te halen en die stapt rond half twaalf uit de trein van Mons.
Daar je vanaf het station onder het gewelf van lift 4 doorgaat is dat gelijk een goede indruk voor mijn mede reisgenoot, die dat natuurlijk ook op de gevoelige plaat vastlegd:





en om zeker te zijn dat we er echt geweest zijn ligt in de omfloerste verte de Vrijbuiter:



We gaan snel een boterham eten met een bakkie, want vanaf nu wordt tijd een beperkende factor in onze verdere vaart.
Deze gaat via de zelfbedieningssluis naar beneden, en naar de grote lift waar we 13.45 uur onder vastmaken, we hadden graag door het oude gebeuren gevaren, maar lift nr 3 was tot donderdagmiddag gestremd, iets met de beneden deur.
Foto’s nemen komt ook al weer later, eerst maar even wachten, en zijn dan 15.45 uur boven Strepy Thieu maar bij het aquaduct van La Louviére schiet ik dan de eerste plaatjes weer:



raar, daar reden we onderdoor en op die omhoog gaande weg om boodschappen te doen, nu vaar je daar zomaar overheen:


Ook de noodschuif, ergens heet dat ding in de volksmond geloof ik Blanc bacqet of pistolet dus iets met een witbrood:



We naderen de T splitsing bij Seneffe een wazige foto:



en varen stuurboord uit richting Charleroi, dus mooi om af te sluiten.
Groet, Willem.

[schipper-willem]

We zijn inmiddels op het kanaal Brussel Charleroi en zien over bakboord het oude stuk kanaal, ik vind op de kaart Ancien Canal.
De vroegere vaarweg, voordat het hellend vlak van Ronquieres in werking was.
Op Google Earth kom ik op 16 voormalige restanten van sluizen uit in dit oude kanaal, er waren ook nog tunnels zover ik weet.
Hier dus de bovenkant met een mooie oude klapbrug gedecoreerd door schepen van diverse pluimage:



Er liggen hier zomaar 3 aakscheepjes op een rij:







Het is dat ze het casco niet kunnen verbouwen anders!
Een voormalige sleepboot:



Dan volgt een ook wel heel oud scheepje, aan het model te zien kort tegen het stoomtijdperk aan, de M 53, er hangt mij iets bij van een bunkerscheepje in het Antwerpse:


Dat is het weer even, tot later.

[schipper-willem]

Onderweg toch nog een paar mooie plaatjes geschoten, als eerste de toren met de 4 torentjes van Pont a Celles:



dan het ranke kerktorentje van Luttre, ik moest 2x achteruit varen aleer ik het object kon vastleggen:



En soms kom je hele mooie huizen en locaties tegen enigszins buiten Badaux:



Om 18.40 uur meren we af boven sluis Viesville, waarna we ons nog even vertreden:







tot zover dan maar weer.

[schipper-willem]

De andere morgen is het rumoerig achter ons, de duwer gaat opbreken met het werkponton.
Het kost nogal wat energie en gewurm aleer de duwer in de juiste positie ligt om af te schutten, en tegen die tijd zijn we ook start klaar en schutten we samen af:



Sluis gosselies verwacht ons al met open deur en een kleur die ons wel past:



We gaan langzaam maar zeker de industriële revolutie van Charleroi tegemoet en zien een ogenschijnlijk groene berg, waaronder de nodige mijnsteen verborgen ligt.
Neef Hendrik in de aanslag met de camera:



Alhoewel de voortekenen van de zware industrie zich aftekenen achter de brug is net ervoor nog een rustiek plekje te vinden met een stoere Belse klipper, jammer dat omwille van het uitzicht het boeisel recht getrokken is, dat haalt een beetje het model uit balans:



dan de brug met de centrale:



en draai ik me om neem ik afscheid van het landelijke tot een heel stuk op de Samber:



Het stopt hier weer, tot de volgende, Willem.

[quichot]

Willem, even los van het verslag, een compliment voor de kwaliteit van je fotografie. Lichtval en compositie zijn vrijwel altijd raak, en de ogenschijnlijke vanzelfsprekendheid waarmee de horizon echt horizontaal in beeld staat, is weinig amateurs gegeven. Heb je al overwogen je topic te herdopen in: van recreatief naar beroeps?

[schipper-willem]

Goedeavond,
Voor de goede orde, pas sinds 2011 doe ik iets digitaals met een gewoon Samsung cameraatje, geen opleiding of advies, je schijnt er ook mee te kunnen filmen, maar dat heb ik nog nooit overwogen, misschien onbewust wat feeling voor optisch iets waarnemen-vastleggen.
Enne...niet te veel loftuiten anders moet ik nog in opleiding om eindelijk mijn "natuurlijke"gaven te exploteren.
Nou kom ik nog maar net kijken in mijn 2e jeugd, maar die had ik mij anders voorgesteld.
Groet, Willem.

[johan]

schipper Willem, ik geniet mateloos van je verslagen en de bijhorende foto's.
er zitten inderdaad heel mooie geslaagde foto's tussen, als je dat allemaal zomaar uit de pols schudt ben je inderdaad een natuurtalent!

grts
Johan

[quichot]

Nou ben ik benieuwd naar de volgende sessie, als je net bent afgeschut in Marchiennes. Aan bakboord is over een paar honderd meter graffiti te bewonderen dat niets te maken heeft met het gekladder waar we ons -terecht- zo vaak aan storen. Hier zijn meesters aan het werk geweest die althans mijn bewondering afdwingen.
Hierbij een voorbeeld, gekiekt in 2007:

[schipper-willem]

Op de volgende foto liggen we vast boven de sluis van Marchienne au Pont.
De bovendeur is defect dus het kan even duren, gelukkig komt de opvaart al een half uur later omhoog en is het leed weer geleden:



Volop industrie, al betwijfel ik of alles nog in functie is.



Dit is Dampremy waar ik beroepsmatig al eens een reis knuppels (broodjes ijzer) heb gelost met ons vorige schip:



Nog enkele plaatjes van een verlopen economie, een graffiti art aan weerszijde van het kanaal, een scherpe bocht naar rechts:









En daar wil ik ook nog wel eens naar toe:



Dat moet het dan weer voor even zijn.

[schipper-willem]

Zoals je uit voorgaande foto zag zitten we op de Samber in de afvaart naar de sluis van Marcinelle, en kunnen net nog mee met onze voorganger waar we in de vorige sluis niet bij konden:





Aan de foto kun je zien dat we hier echt in “plakvaarwater” vertoeven, daar is na al die jaren nog maar weinig verandering in gekomen, het is hier nog leven en laten leven:



En het lijkt Nederland wel, op iedere vierkante centimeter staat wel een stuk industrie zodat de sluis ingeklemd is geraakt:



We bleven gelukkig niet plakken in de sluis en voeren achter de Nawatrans door Charleroi:



We stoppen weer als we onder het station door zijn gekomen, wel apart zo boven de Samber:



Tot straks.

[schipper-willem]

Ondanks dat het eigenlijk een vieze industriestad is, heeft men er met de bruggen en appartementen nog een aardige draai aan gegeven:





We naderen sluis van Montignies en kunnen ook hier mooi meeschutten:



Voorbij de sluis kunnen we er voorbij, de schipper blijft hier om op vracht te wachten:



Diverse schepen komen we tegen, ook dit naoorlogse product, echte rechte rivierschepen gebouwd in Canada, in het kader van de Marshall hulp als transportmiddel voor Frankrijk.
De bijnaam van deze schepen was of een grote Fransman ofwel een Canadees, dit is nog een onvervalste, met een prachtig voorschip wat door het water klieft:





En na deze plaatjes zijn we weer even er uit, Willem.

[Marie Christina]

Nooit gedacht dat industrie zo mooi kan zijn.
De historie spat van de foto's af.
Maar wat zal het een verademing zijn hier doorheen te zijn: de enige groene natuur die ik gezien heb is een uit de kluiten geschoten brandnetelstruik en bramenstruik erachter.

[quichot]

Maar wat zal het een verademing zijn hier doorheen te zijn: de enige groene natuur die ik gezien heb is een uit de kluiten geschoten brandnetelstruik en bramenstruik erachter.

Ja, en nu ligt alles nog op z'n gat, en is het redelijk opgekuist. Moet je je eens voorstellen hoe zo'n 15 jaar terug daar ieder bouwsel dikke roestbruine of zwarte roetwolken stond uit te braken, vreemd riekende gele gassen uit de schoorstenen kwamen, en van iedere afsluiter luidsissend stoom, of god mag weten wat voor chemische troep werd afgeblazen. Onwereldse locomotieven zag je langs de oevers kipwagentjes voortsleuren, en in de hallen waren monstrueuze grijpers in de weer om de enorme, vaak open hellevuren gaande te houden. En dat in een oorverdovende herrie die een normaal gesprek, laat staan marifoonverkeer onmogelijk maakte. Wij noemden dat stukje tussen Marchiennes en Marcinelle dan ook steevast 'De Hel'. De Styx van België waar je het er misschien levend van afbracht als je de sasmeester een Obool betaalde, en vooral niet achterom zag.
Maar ja, je werd daar wél weer gratis in de teer gezet, dat dan weer wel!