van beroeps naar recreatief

[quichot]

En dan te bedenken dat ik dat stukje Centrumkanaal nog heb bevaren in begin jaren 80. Het grootste deel van het kanaal was al verbreed. Bij ongeveer Ghislage werd je opvarig naar het laatste oude stukje afgeleid, met die bruggetjes en die twee sluisjes. Ik heb daarvan nog stempeltjes op zo'n groene briefje, droit de navigation, 35 BEF. Ik heb er ook een tekening van gemaakt. Die ligt aan boord, ik zoek 'm op, en dan zal ik 'm hier plaatsen.
Toen bestonden al plannen voor een scheepslift, en werd vast een begin gemaakt met het graven van het laatste stukje toeleidingskanaal. Realisatie zou echter nog 25 jaar duren...
Heerlijk, dat verslag van Willem!

[Tim76]

Ja, die '35-Frank-Vaarbriefjes' ken ik ook nog wel Voorheen stonden daar toch heel andere bedragen op, hoeveel we de laatste jaren van het werkend varen niet op Petit-Lanaye hebben achtergelaten... Met 800 ton fosfaat voor Engis praatte je over heel andere bedragen Het had altijd wel z'n charme, steeds naar de sassenier met een 20 Frankstuk als fooi een stempeltje halen. En je Frans oefenen, in de loop der tijd is daar heel wat bij gekomen! (En, naarmate je er niet of nauwelijks meer komt, weer af gegaan... )

Het oude Centrumkanaal ken ik alleen vanuit de lucht (Google Maps), maar het gedeelte dat jij omschrijft is nog prima herkenbaar. Het jacht in de sluis van Willem's foto is hier ook terug te vinden. Net als langs het oude kanaalgedeelte van Brussel - Charleroi kun je er erg mooi wandelen en fietsen, op het tracé van laatsgenoemde kun je zelfs nog een oude tunnel terugvinden.

De lift van Strépy-Thieu was een van de Grand Travaux Inutiles. Intrigerende bouwwerken die in België (naar wordt verondersteld en onder andere) veroorzaakt werden door 'wafelijzerpolitiek': elke Frank die in Vlaanderen aan infra werd uitgegeven, moest in Wallonië óók aan infrastructuur worden uitgegeven. Wel, de link legt wel meer uit. Ik vind het interessante materie

Groeten van Tim!

[schipper-willem]

Het zicht is inmiddels wat verruimd, de boot, hier zie je ze vaak als locoboot is verhaald naar zijn vaste stek en heb ik zicht op een karakteristiek patrouillebootje, waar ik enkele plaatjes van schiet:





Het stuurhutdak van de Vrijbuiter, was één keer in de taaie 2comp. epoxy gerold, en vertoonde toch weer enige roestvorming, kennelijk was het door de samenstelling niet goed te rollen.
Na een halve dag schuren, heb ik het opnieuw in de 2 comp gerold en gekwast, zodat er een dikkere laag op kwam wat nu beter was.
Ook komt er een Frans jacht, gebouwd in Sneek, waar ik een touwtje van aanpak, en ongedacht met de schipperse in gesprek raak, daar zij de Engelse taal dermate beheerst, dat er een leuk gesprek ontstaat.
Over en weer werd er gebuurt, en er kwam uit dat ze een nieuwe cabriocap lieten maken want er zat hier een goede zeilmaker in de buurt, en dit is hun schip:



De domicilie was Chalon sur Marne, dus een heel eindje hier vandaan, ook zij waren voor het liften gebeuren naar hier gekomen.
De avondschemering komt en ik kan dan deze indruk van de vele luchtschakeringen vast leggen:



Op maandag heb ik de rand, ronde kwarts buis om het dak heen in de lasnaad voorzien van een laagje 2 comp plamuur, zodat het vuil minder grip krijgt in de lasnaad.
In de middag komt de familie aan bestaande uit de vrouw, dochter en kleinzoon, waar het een feest voor is in zo’n kleine ruimte, ondanks dat ontplooit hij zij als een klauteraar, en weet de provisiekast te vinden, waarbij we dan de breekbare attributen wat hoger zetten:



Nu er een auto is, gaan we natuurlijk wat omgeving verkennen met de nodige supermarkten, waar dingen te koop zijn die ze bij ons niet hebben, en moeten we overal van proeven.
Op zaterdagavond komt ook de schoonzoon en is het koppel compleet.
De volgende aflevering is weer op komst.
Groet, Willem.

[schipper-willem]

Natuurlijk moet er uitgebreid verhaald worden van de reis, met het hellend vlak en de grote scheepslift, en waarom niet, we stappen in de auto, en rijden naar Ronquiéres.



We hebben ons mee laten voeren naar het eerste begin van de aanleg van het kanaal Brussel – Charleroi, wat met veel foto’s en informatie tot een mooie en levendige tentoonstelling werd verbeeld.
Nadat we in de lift hadden plaats genomen volgde een bijzonder fraaie facelift van de omgeving, wat met de camera wel werd vastgelegd, maar eigenlijk moet je er zelf naar toe omdat je de hoogte nooit kan ervaren.
In zuidelijke richting:



en iets meer naar rechts de machtige machinekamer van de schepenlift van Strepy Thieu:



Het is niet geheel helder, maar dat is vaak na een vochtige periode, vandaar dat de afbeeldingen wat “omfloerst” zijn.
Alle waar naar zijn geld, dus de camera van mijn dochter maakte wat scherpere foto’s en we ontwaren het Atomium te Brussel, en Waterloo de berg met de Leeuw en Napoleon





nog enkele indrukken van de toren, een maquette:





Dan gaan we weer naar het volgende bericht.
Groeten, Willem.

[quichot]

Ik heb er ook een tekening van gemaakt. Die ligt aan boord, ik zoek 'm op, en dan zal ik 'm hier plaatsen.

Belofte maakt schuld.
Dit schetsje heb ik blijkens de notitie linksonder niet gemaakt in de vroege jaren 80, maar in 1987. Dus toen was het nog gewoon doorgaand vaarwater. Ik was kennelijk afvarig deze reis, gezien de kant van het contragewicht van de ophaalbrug. Mooie tijden!

[schipper-willem]

Leuk, zulke mooie herinneringen, ik ben blij voor al deze "ontmoetingen" waar dit forum ook voor gemaakt is.
Groeten, Willem.

[popeye]

De Nieuwkoopse Plassen kan ik ook aanbevelen, daar hebben we met Vrijbuitertje ook al eens een nachtje in de oorverdovende stilte gelegen. Je moet het zoeken, maar daar is het ook écht stil!

Bestaat dat echt nog in Nederland? Ik dacht in 2006 in de Weerribben ook een keer van die stilte te kunnen genieten. Daar was het zo stil, dat ik 's avonds in de kajuit de lijnvliegtuigen hoog over hoorde vliegen.

Groet, Jack.

[Tim76]

Ook al zo'n fraai scheepje...

Nergens in Nederland is het nog écht stil of écht donker. Altijd is er wel wat omgevingsgeluid of strooilicht. Maar zulke plekjes kun je wel tot de stilste van Nederland rekenen, denk ik.

Groeten van Tim

[Tim76]

De domicilie was Chalon sur Marne, dus een heel eindje hier vandaan, ook zij waren voor het liften gebeuren naar hier gekomen.

Toch valt dat wel mee: zij zijn niet verder van huis dan dat jij bent op dat moment
Kijk, ik vond een aardig kaartje om mij te oriënteren op de Franse vaarwegen. Er heeft iemand in zitten kliederen, maar dat maakt voor het idee niet uit.
Vanuit Gent naar Parijs via Canal du Nord of St. Quentin is het ongeveer een week varen. Op dat stuk heb je wat minder sluizen dan op de andere kanaaltjes, maar dan heb je een beetje een idee over de afstand. Snelste manier om van Chalon s/Marne bij de liften te komen is via Cl. de l'Aisne á la Marne en Canal des Ardennes naar de Maas, of anders via Cl. du Nord of St. Quentin. Het Samber- Oisekanaal zit al jaren dicht wegens een op instorten staand aquaduct.
Een rondje Frankrijk staat ook nog steeds op het verlanglijstje, trouwens...

Groeten van Tim

[paul]

Echt stil is het gelukig nergens,stel je eens voor je bent op het Wad, alleen, en je hoort de Eidereenden niet op kilometers afstand
dat zou toch niet zo mooi zijn
gr Paul

[schipper-willem]

Nog steeds bevinden we ons in het gebouw van Ronquiéres en gaan down under in de catacomben van het binnenvaart verleden, waar scheepsmodellen ons het verleden, en het ook al weer achterhaalde heden op een levendige manier de revue passeeren.
Beeld en geluid maken het een bijzondere expositie waarin het beroepsmatige leven van de binnenvaart in het juiste perspectief wordt weergegeven.
Het sociale aspect van het varend bestaan tot heden wordt hier ook niet onbesproken gelaten, alsmede de veranderingen van schippersbeurs met de pro en contra’s.
Na deze bijzondere indrukken pakken we nog even het treintje wat ons over het terrein rijdt, je gaat zo kort langs de wielen van bakken dat je ze bijna aan kunt raken.
We rijden nog even naar Strepy Bracquegnies, waar we dit aanzichtkaartfototje maken:



Nu komt er weer dat keuzemoment, wat is uit heel de serie de interessantste foto om te laten zien, inclusief de werking van de dubbele deur van de oude liften.
Half één komen we voor lift nr 4 en krijgen de stuurboord bak, die halfweg staat, dus komen er twee stralen water uit de bovendeur zodat de bak meer gewicht krijgt om te zakken.
Tegen enen varen we in, en alles gaat via de wet van de zwaartekracht, hier een beetje bij, en daar weer iets eraf, duidelijk zie je het waterpeil met 30 cm gezakt = 70 ton water, waardoor we geruisloos naar hoger sferen gaan:



Ook het emmertje met iets van gemalen kaf van lijnzaad doet goede diensten om de bakdeur goed af te sluiten, gaat al meer dan honderd jaar zo.
Op de volgende foto zijn we bijna boven met lift 4, en zie je de gele klauwen die, als de bak op de hoogste stand is onder de nokken van de bakdeur gedraaid worden, om deze mee te nemen met de buitendeur.



Er moet water tussen de twee deuren gezet worden aleer de deur geheven wordt, eerst een stukje, er is immers 30 cm water uit de bak gelaten, gelijk water gemaakt en ons wordt gevraagd het mastje te strijken, zeker toch wat hoog met 4 meter.
Het heeft toch wel iets, met over bakboord de nieuwe kolossale lift, en wanen ons terug in de tijd:



We zijn dan de klapbrug weer gepasseerd zo’n zelfde als in het oude afgesloten kanaal te Havre, en doemt de monumentale draaibrug op onder lift nr 3



Vanuit deze plaats vinden de toervaarten plaats, en is de bekendheid het grootst
die plaatjes komen volgende keer.

[schipper-willem]

Als we de brug gepasseerd zijn, zien we het voor velen welbekende sleepbootje liggen, wat aftands alleen nog goed genoeg voor ponton als aan en afvoer van passagiers beetje droef.
Er achter het nieuwe informatiecentrum voor de toeristen:



Het volgende plaatje geeft ons zicht op de twee torens, waar de gewichten wel in zullen hangen opgepompt met water uit het bovenpand voor de bediening van de hefdeuren:



We krijgen hier de bakboordsbak, die men aan het gereed maken is:



En ook hier het zelfde ritueel water uit de bak, anders heb je geen opwaartse druk genoeg.
Een der bedieningsmannen heeft door dat ik hem op de gevoelige plaat zet:



Het hoogteverschil is zo’n 16 meter, dus toch een knappe prestatie voor 110 jaar geleden, en we zijn haast al weer boven als ik deze foto neem, duidelijk zie je de schuiven in de buitendeur, om water tussen de deuren te laten, en evt. de bak neerwaarts te verzwaren:



De volgende lift ligt op 800 meter verder en is dan ook vanuit lift 3 goed in beeld:



Dan ga ik dit stukje weer afsluiten.
Groeten, Willem

[Marie Christina]

Dit soort foto's maken me zin te krijgen in mijn pensioen!

[schipper-willem]

Goedenavond,
Ik zal zien dat ik van het weekend nog wat plaatjes bij photobucket weghaal want het is al weer raak, weer erg druk met nieuwe kijkers, en dan krijg je dat natuurlijk.

Groet, Willem.

[Marie Christina]

He, Wim.

Je hebt een fotootje teveel weggehaald, lijkt het.
Je schippertje onder de berichten is weg.
(Misschien stukje aan het varen?)