van beroeps naar recreatief

[VRM marine]

mijn diesel tank is ook gegalvaniseerd

ook aan de binnenkant?? volgens mij niet!

[wout.bij]

mijn dieseltank zit op het vlak van het schip, ik slaap erop, als een prins op de erwt, en bij mij zit helemaal niks op het ijzer en het ziet er nog zeer goed uit, mocht ik ooit de luiken er eens weer af hebben dan maak ik effe een foto.
gr.wout

[schipper-willem]

Voor mij hoefde dat ook niet allemaal maar het gaat zoals het gaat, ook met zo'n site, ieder heeft een mening en ook mijn dealer, dus als er van ieder wat waar is, laat ik me verrassen, dus dat is dan evt. mooi iets voor het vervolgverhaal.
Wel is het zo, dat bij mijn vorige schip, een kleine fransman, de top tank, wat tevens vloer woning was, door gerot was, dus de vorige eigenaar zal zijn tank wel nooit tjokvol gedaan hebben, ik hou altijd van een volle tank, dus was de lucht in de slaapkamer wat machinekamerachtig.
Mogelijk, maar ik ben geen chemisch analist, heeft het bio gebeuren een gunstige invloed op het geheel, anders laat ik dat oude dieseltje wel ombouwen op plantaardige olie.
Groeten, Willem.

[Klaver vier]

Ik had met de dieselolie in de tank een heel ander probleem,bij slecht weer op het ketelmeer.De boot ging echt vreselijk tekeer,waardoor de motor slecht ging lopen van1600 naar 800 toeren en andersom.Wij gekeerd en gelukkig met een rot lopende motor weer in Elburg terug gekomen.Daar de brandstoffilters vervangen 3stuks en me rot geschrokken wat daar in zat aan bagger.De motor liep weer prima.Terug in de thuishaven Loosdrecht de tank leeggezogen en in vaten op het achterdek tijdelijk opgeslagen.De mangaten bovenin de tank open gemaakt,en toen alles schoon gezogen en met doeken helemaal schoon gemaakt.Er kwam echt een halve waterstofzuiger blubber uit.Tijdens het schoonmaken en van het op mijn kop in de tank hangen werd ik helemaal dizzy.Naderhand alles weer gemonteerd, de nog resterende olie er weer in en nooit meer problemen gehad.Rest mij te vertellen dat de tank de kiel is ,en van binnen niet is behandeld,maar er perfect uit ziet,al is de boot van1971.Gr René (De Stoere).

[schipper-willem]

Gelukkig is voor jou alles goed gegaan, want als je zonder tussenkomst van derden weer heelhuids je haven kan bereiken, is dat al een groot goed.
Mijn neef had in het verleden ook zo'n geintje aan de hand op de Gelderse IJssel,en werd door een mede recreant naar een veilige bestemming gesleept, maar die persoon wist van de hoed en de rand, dus wat later kwam de rekening voor bergingsloon.
De verzekering betaalde wel, maar zoiets geeft toch een onaangenaam gevoel, waarschijnlijk heeft betreffende tegenpartij toch nog wel met terugwerkende kracht alsnog het lid op de neus gekregen, of hij heeft het nog tegoed!
Het is zeker na aankoop van belang de brandstoftank te controleren op drab, ook ik had dat in de tank en geen mangat/inspectiedeksel en heb ook de nodige problemen gehad, zorg voor reserve filters en pakkingen, en bovenal zorg dat je het hoofd koel houd, en breng de motor indien mogelijk in toeren iets verder terug, als waar hij gaat haperen, veelal laat het filter nog wel wat door zoals bij jou, zodat je alsnog naar een veilige plek kan komen.
Uiteindelijk hoort het allemaal bij de voorbereiding dubbele controle, je zit echt op een eiland, besef dat je daardoor kwetsbaar bent, en zelfredzaamheid moet kunnen betrachten.
"Wie varen wil die vare,
zijn ziel zij onvervaard".
Groet, Willem.

[wout.bij]

he stoere
weet je nog wanneer dat was, ik ben in elburg bij iemand aan boord geweest die hetzelfde probleem had, en toevallig was dat ook een schottelboot, ik weet alleen niet meer wanneer dat nou was
gr.wout

[schipper-willem]

Het is inmiddels 21 maart en wil de nieuwe ramen gaan proberen te monteren, en bij de bestelling was enige spraakverwarring ontstaan, waarbij ik duidelijk aan gegeven had, voor de ramen de malmaat te gebruiken.
Toch bleek dat niet goed gegaan, de ramen waren iets kleiner dan de mal, die ik passend door de gaten had gemaakt, vooral bij de voorste twee raampjes moest ik een noodsprong maken.
Zoals je op de foto ziet is het duidelijk te krap mede daar de pakking dan naar binnen kantelt:







In eerste instantie breekt toch een lichte paniek uit, heb je wat laten maken, en is het weer niet goed, eerst al de omgekeerde wereld brons glas en aluminium lijsten, wat heel netjes afgehandeld is en nu dit!
Jullie begrijpen dat teruggaan geen optie was en gelukkig waren alleen de twee voorste zo ruim bemeten dat ik na even denken en een dag of wat puzzelen deze optie bedacht:





het is niet zo goed te zien, maar zowel aan stuurboord als bakboord raam heb ik aan de binnenkant een plaatje gemaakt, met twee boutjes door de stuurhut getapt, en zo het gat verkleind.
Dat was het handigste aan de ruimste kant dus van boven, voor meer pasvorm, het resultaat:



Met een diepe zucht is alles toch nog goed te maken, wel was het over de stuurboordskant een heel gewriemel, een dubbel plaatje, en dan ook de pakking, je kon daar ook niet goed voor het werk staan, dus het bijna antieke lijf…………
Bij de kajuitramen in 2009 heb ik de ramenmaker laten komen en die heeft het geheel afgetekend, dus dat is voor mijn volgende leven toch wel raadzaam daar aan te denken!
Dan de binnen bekleding, opnieuw een heel gepruts, weer niet goed voor je werk kunnen staan, wel de oude platen voor een groot gedeelte weer kunnen benutten:



Om eenheid te creëren ga ik de zijkant van de“bovenbouw”van de stuurhut gelijk maken qua kleurstelling als de rest, dat is als volgt te zien:





Natuurlijk staat dat donkergroen heel mooi bij die bronskleur, maar het word zo’n lappendeken, een soort van kameleon, onrustig, dus nu:



Ook de achterkant word zo, wat goed afsteekt tegen de dekkenverf.
Het weer werkt in april niet erg mee, veel koud en nat weer, dus kom ik met hangen en wurgen klaar met de bakboordskant van de stuurhut, rode biezen rond de ramen, en definitief geplaatst.
We gaan eerst maar verder met het console achterop, mijn vrouw heeft ook altijd meerdere werkjes onderhanden, en meerdere boeken, een voor het slapen en een voor overdag.
Niets mis mee, als het maar overzichtelijk blijft, en de vakantie maar niet in gevaar komt, het zou fijn zijn als het de tweede week van mei toch operationeel is achterop, zodat we er op uit kunnen.
Hier een impressie van het gepuzzel wat nogal eens over moet, omdat het gezicht toch ook wel wat wil, eerst een recht hokje maar later toch wat taps naar achter, eerst kaal, let op het bakboord raam wat nu geheel tot zijn recht gaat komen, met de verlengde stuuras.
Een kennis heeft dat voor mij gedaan met geld en een heel hoop goede woorden, met het volgende resultaat:





Eindelijk ook goed uitzicht over bakboordkant:





en nu na de trapeziumvorm met duidelijk nog meer zicht naar achter en is ook leuker om te zien. dat vierkante was lomp.



Er zal het nodige geschuursponst moeten worden de plaat trespa had al zeker 4 jaar achter de prullenbak geduldig staan wachten om opgeofferd te worden aan de ijver van mij, en is groen uitgeslagen.
Zo heb ik net als zo velen, nare dingen,waar je veel over na moet denken, voor me uit geschoven, toch komt er een moment dat je jezelf onder handen moet nemen, dus bij deze.
Na nogal wat passen en meten lukte het mij om een console te maken wat ook nog een beetje oogde, en komen zover gereed, dat we, mijn vrouw, schoonzus, de hond en mijzelf op 26 mei pinksterweekend gaan varen, naar de Deenenplaat in de Biesbosch.
We hebben geluk, en kunnen in het kleine haventje afmeren, de hond en schoonzus had ook aangemonsterd, en hadden een stralend weekend, getuige deze afbeeldingen:





Op 2e pinksterdag zijn we rond 11.00 uur weer vertrokken richting huis, dat was in eerste aanleg de bedoeling niet, maar onze dochter moest verhuizen, en daar waren onze handen heel hard bij nodig.
Hier een impressie van de terugtocht via het gat van de vissen, de Amer, Spijkerboor, en een rondje Aakvlaai richting Werkendam, waar we een schutting of drie moesten wachten.











Waarna we de oversteek waagden naar de Hardinxveldse dreven, en we weer schutten naar het kanaal van Steenenhoek:



Dat was wel een heel korte vaarvakantie, en na de verhuizing hadden we ook echt geen zin meer in weer weg, dus ging ik aan het instrumentarium voor buiten verder.
11 Juni had ik al een toerenteller en een smeeroliedruk meter aangeschaft, de water temperatuurmeter had ik nog, en heb het spul geïnstalleerd.
Daar ik nog een oude sensor had, dacht ik die niet nodig te hebben, maar het luistert nauw dus naar de winkel, en voor een goeie 60 euro was het spul geheel in orde!
Hier het uiteindelijke resultaat:



en het regenkapje:



Alleen maar lager onderwijs genoten,de rest later mij eigen gemaakt, door praktijkervaring, het zal zo heden ten dage niet meer kunnen denk ik, arme jeugd, het spelenderwijs is er goed af.
Hier het overzicht:



De volgende zal de herfstreis wel worden.
Groet, Willem.

[dconel]

Na nogal wat passen en meten lukte het mij om een console te maken wat ook nog een beetje oogde, en komen zover gereed, dat we, mijn vrouw, schoonzus, de hond en mijzelf op 26 mei pinksterweekend gaan varen, naar de Deenenplaat in de Biesbosch.
We hebben geluk, en kunnen in het kleine haventje afmeren, de hond en schoonzus had ook aangemonsterd, en hadden een stralend weekend, getuige deze afbeeldingen:

Op 2e pinksterdag zijn we rond 11.00 uur weer vertrokken richting huis, dat was in eerste aanleg de bedoeling niet, maar onze dochter moest verhuizen, en daar waren onze handen heel hard bij nodig.
Hier een impressie van de terugtocht via het gat van de vissen, de Amer, Spijkerboor, en een rondje Aakvlaai richting Werkendam, waar we een schutting of drie moesten wachten.

Hmmm dat ik jouw scheepje niet herkent heb joh! Wij hebben die dag voor de Deeneplaat gelegen en ongeveer dezelfde route terug naar Hank. Maar echt, wat was het toen druk in de Biesbosch!

[Klaver vier]

He Wout .Wat betreft de pech in Elburg,dit moet 3of4 jaar geleden zijn eind juni begin juli ,om die tijd meestal vakantie.Volgens mijn vrouw zijn er inderdaad twee man aan boord geweest,ik weet het niet meer.Eerst lagen we aan het parkeerterrein later voor het havenkantoor.Als wij in Elburg komen en het kan en mag liggen wij voor het havenkantoor.De laatste keer waren er ook de sleepbootdagen,met een hele mooie stoomsleper,met volgens mij de krukas rechtstreeks op de schroefas,zonder vertraging of versnelling Gr René(De Stoere).

[wout.bij]

haha, dan ben ik dus bij jouw aan boord geweest, toevallig he, ik weet nog dat je de boot toen nog niet zo lang had, ook weet ik nog wat een drekbende er in die filters zat.
gr.wout

[schipper-willem]

Dirk, ik weet ook niet precies welk schip jij bevaart, maar de Vrijbuiter, daar is er maar één van, die zo positief verminkt is.
Groet, Willem.

[schipper-willem]

Het heeft altijd iets van: zo, we gaan weer naar het werk, dit maal was het wel met gemengde gevoelens, 5 weken vakantie, en één weekend varen, nu weet ik wel zo vlak voor de werkzame eindstreep, met zeeën van tijd voor de boeg maar toch.
18 Juni ging ik ‘s avonds weer 45 kilometer op weg naar de Hogebrug voor een nachtdienst, mooi om weer tot jezelf te komen, afgelopen periode heb ik nauwelijks aan de boot gewerkt.
We zijn op 30 mei met de stam van de scouting wezen varen, zelf ben ik alleen naar het museum in de Brabantse Biesbos gevaren via de Spieringsluis.
Nadat we 11 man hadden opgeladen inclusief vrouw en hond, zijn we naar de Deenenplaat gevaren, helaas was daar toen alles vol, dus voeren we een rondje via het gat van kampen en de noordenklip en via de Reugt, waar we pauzeerden en over polder de Dood onze benen strekten.
Naar het nauw van Paulus, wat een naam, eigenlijk heeft de deze voor velen van grote betekenis zijnde figuur het hier dan niet “Spaans” maar Romeins benauwd gehad, daar denk je nu pas aan terwijl je het neerschrijft, in ieder geval vervolgden wij onze reis en voeren richting de Amer.
Lageruit ging het naar het gat van de vissen, en via het Gat van den Kleinen Hil voeren we weer naar het museum terug, alwaar er soep en broodjes gegeten werd, aleer men zich ontscheepte, en ik genoot van de eenzame stilte van de avond en nacht in de Biesbos.
De andere dag was het winderig weer, en voer ik door de zonneschijn naar de Spieringsluis, wel waren er op de Merwede aardige golven en golfde de Vrijbuiter naar de overkant de Ottersluis tegemoet waar ik gelijk met een kano schutte.
Bakboord uit ging het, het Wantij op en dacht via de Sionssloot te gaan, maar kwam ervoor nog een slootje tegen waar kano’s uitkwamen.
Onverschrokken, en maar zien hoe ver ik zou komen met een scheepje van 3.60 breed voer ik langs de Maria polder en de kikvors of otterpolder door vol verrassingen en verborgen meerplekjes en een haakse bocht naar links en een scheepslengte later onder een brugje weer naar rechts, het scheepje had echt niet groter moeten zijn.
Op het einde lagen de kano’s te wachten, die waren zeker al ingeseind dat er zo’n brede boot in aantocht was, het had echt moeite gekost om een kano tegen te komen op dat laatste stukje.
Evenwel genoot ik van deze vaartocht, en vervolgde het water via het moldiep, helsloot waar ik de meegeschutte kanoërs weer tegenkwam, die waren via de andere kant omgevaren, en na de dode kikvorskil meerde de Vrijbuiter af aan een mooi graskantje, waar nog juist één plekje over was.
Opnieuw was het een mooie avond met een goed boek en wat televisie om “bij”te blijven,en genoot nog heerlijk van het kluizenaarsbestaan.
De andere dag hoefde ik niet vroeg weg, daar het in de middag pas hoogwater was, en als je tegen hoogwater te Rotterdam naar de Helsluis vaart, ben je ruim op tijd om met de vloed via de Beneden Merwede naar Hardinxveld te varen.
Nadat er al diverse schepen vertrokken waren was het mijn beurt en voer ik naar het vaste stekkie waar ik om 15.30 afmeerde, en ik op de fiets weer huiswaarts keerde, voorlopig zou dat het laatste tochtje zijn tot de herfst.
Dit weekend ontbreken er foto’s maar de omgeving is bekend van vorige en komende afleveringen.
Deze zomerperiode, waarin ik de laatste loodjes van het brugwachterschap til, heb ik evenals jullie toch het nodige onderhoud aan de Vrijbuiter gepleegd zoals schuren en verven.
Een minder aangenaam karweitje was het vervangen van de pakking van de brandstoftank ja, je leest het goed die was niet tegen olie bestand en al vergommend en met twee keer zo veel volume, daar kom je dus pas achter als er olie in de bilge staat.
Dan toch op 26 september lever ik de sleutels van de brugbediening van de Rotterdamse bruggen in en mocht ik naar huis, nadat ik ook nog even langs de Parksluis ging voor wat afscheid.
Om het leven wat je toegemeten wordt te vieren moet je zelf soms wat slingers ophangen, en dat kwam op 29 september tijdens het 350 jarig bestaan van de opritten met de bogen en wapens.
Verhuld alsof de gouden eeuw voor mij nog gold, heb ik genoten van de ontmoetingen van de vele Overschieën-naren die zo vaak vriendelijk hun hand opstaken als je, of met de deur open,of via de ruiten hen gedag zwaaiden.
Uniek is daardoor deze locatie, en vindt je ook nergens anders in Rotterdam, buren die met een lunch langs kwamen compleet met champagne, en een koor wat een speciaal brugwachterslied in had gestudeerd in één woord TOP!







En dan val je in de stilte waarin je de boot reisvaardig maakt, alles controleert en op 1 oktober kies je samen met neef Hendrik het ruime sop, de brug achter je verbrandend, (Niet Letterlijk)
We varen om 09.30 uur aan de westzijde het kanaal van Steenenhoek uit via de sluis van het Kolff gemaal,
en gaan stuurboord uit richting Dordrecht:



Vervolgens via de Noord - Nieuwe Maas en Sliksloot gaan we stuurboord uit de Hollandse IJssel in richting Gouda en riepen de Julianasluis aan om de Gouwe op te schutten.
Ook hier vindt er wel eens een stremming plaats en wel aan de binnendeur, anderhalf tot twee uur schipper, waardoor we ons afmelden en een klein kwartier later rees voor ons de hefdeur van de Mallegat sluis.
Ook mooi, dwars door het historische Gouda, wat ook wel een anderhalf uur in beslag nam,
en we Careljan zijn Katwijker ook nog zagen liggen, geen foto!
De Gouwe lag even later weer voor ons open, en na het spoorbruggebeuren te Gouwsluis, staken we wat aarzelend over het Aarkanaal in en meerden te Aardam juist door de brug,aan een bijna nieuw gereed zijnde kade af.
De volgende dag is het in ieder geval droog, en na een stevig ontbijt werden we verzocht te vertrekken, omdat er een werkscheepje aankwam wat nog bezig was aan de kade.
Dus het zal goed half negen geweest zijn dat we de touwtjes los maakten, en koers zetten naar de Tolhuissluizen, waar om klokslag 09.00 uur de deuren voor ons open gingen, verder op het peil van Amsterdam, waar we onderweg nog wat foto’s namen van… natuurlijk voor ons interessante scheepjes dus de eerste dan maar:



Het blijkt geen oude westlander, maar de twee volgende , als die eens konden praten bleef ik denkelijk wel een dagje luisteren:





En we kijken uiteraard ook naar wat er zoal te koop ligt:



Kijk het zit nou eenmaal zo je gaat er voor, en ziet veel in zo iets, of je wend je snel af, dus denk ik dat het sneller weg is als het meeste bovendeks er af zou zijn, en je een eerlijk stuk “luxe “motor over zou houden.
Nou drijf ik natuurlijk te ver door, al hoe wel, daar hoef nu weer niet overheen gekeken worden, en toch heel wat ouder dan de voorganger:



Er volgt een flink opgebouwde aak, wel een beetje beklemmend voorkomen zo’n stuurhut tussen twee kajuiten :



Amstelhoek stond er op de vorige, dus in die buurt zijn we dan als we dit lieftallige droomplaatje vastleggen, en zit dan ook meteen weer in de sixties wanneer zulke gemotoriseerde tjalkjes van een ton of tachtig vaak nog met gloeikopmotor van zo’n 30 pk onze vaarweg opsieren.
Wat zullen de mensen van zulke scheepjes hard gewerkt hebben om hun droomwens vervuld te kunnen zien worden, een motor en ook nog een stuurhut:



Dan ineens zitten we weer in de “harde”werkelijkheid van Uithoorn, en zal toch proberen het “toen”gevoel te handhaven, want niet alleen een wat moderner jacht maar tevens een Amsterdammer die naar ik schat een 60 jaar ouder is.



Twijfelend , maar keuze en smaak verschillen nu eenmaal deze dan, om zich niet gepasseerd te voelen, zijn we haar wat stilletjes gepasseerd:



Wat zie ik nu. een bus over de spoorbrug, gelukkig wel een “lijndienst”:



We nemen afscheid van Uithoorn en treffen twee vlie—schepen in één klap
Het is zomaar mogelijk dat hun bejaarde leeftijd niet eens zo ver uit elkaar ligt, en de eerste looks like a merry go round boat :



En daar had ik het nou over een aantal foto’s terug, is het geen plaatje om zo goed mogelijk terug te brengen:



vlak er achter hebben ze dat al gedaan prachtig in de verf met leuke nuances, net zoals de praam erachter zit er ziel in het onderhoud:



Ook bij deze straalt de elan er af al deed de zon ook zijn best, en straalde terug, maar voor een brave kagenaar met zulke betings heb je dan toch veel lef:



Back in time met dit stukje industrieel erfgoed:



Nessersluis met de veerpont blijft hij of gaat hij, altijd even goed kijken, het samenspel van pont en schip of nu? aquaduct net benoorden Uithoorn en pont, één zin en tweeërlei uitleg:



Of gaan we dit zien in de toekomst, nee toch, er zijn er al zo weinig van:



Gelukkig zijn er van deze nog wel een aantal over:



We zien bijna geen oevers meer, als we eenmaal een stuk door Ouderkerk a/d Amstel zijn, schepen en nog eens schepen, veel lak, weinig lak etc:



Met veel te grote stuurhutten, vroeger stonden zulke schippers buiten:



Zo is het toch weer aardig wat voor deze keer, dus tot de volgende.
Groet, Willem.

[schipper-willem]

Hoe kan ik mijn foto's zo op de site zetten dat ze er helemaal op staan, ik mis de laatste tijd bij de meeste een rechter stukje, Photobucket.
Groet, Willem

[Tim76]

Daar worstel ik al een tijd langer mee, maar dat komt door een klein computerschermpje.
Druk een paar keer op Ctrl en '-' tegelijk, weliswaar wordt de tekst dan ook kleiner, maar de foto's zijn weer heel, in ieder geval
Voor weer uitvergroten Crtl en'+' tegelijk en voor het originele formaat Crtl en '0'.

Groeten van Tim!

[schipper-willem]

Het is nog steeds 2 oktober, en varen op de Amstel, komen ogen te kort voor al het oude materiaal, dat een geheel andere bestemming heeft gekregen, als waar het ooit voor bedoeld was.
Gelukkig kan je bij de meesten nog de contouren van echtheid onderscheiden, een steilsteven:



waarna een schattig sleepbootje volgt, een beetje schraal in de verf:



Dan de twee scheepjes aan de overkant, in de binnenste dacht ik een klipperaakje te ontwaren, terwijl buitenop een aardig luxe motorretje wat verveloos verpoosd.
Je kan zoiets ook als schilderachtig bestempelen, een soort van belofte in de trant van: er is nog iets van te maken, en alles af, is ook zo opgevuld:



Dan volgt een tjalk met vleugeltjes, zouden die zwaarden daar van origine hebben gezeten, of is dat schip verlengt, of heeft een leek er voor de sier opnieuw die dingen daar gehangen:



dan volgt wel een heel goed benutte woonruimte vertaalt in deze klipper, heel gulzig heeft men die stuurhut achterop zover naar achteren gezet, dat je er met goed fatsoen niet achterheen kan lopen, hoe moet dat nou met ramen zemen?:



de stoere sleepboot Adriana, met de uit de zeeg gebouwde “koelkast” was dat eigenlijk normaal, of vertekend de afbeelding, er naast de Jan-Willem, heb ik al eerder voorbij zien komen, nee niet het boek van Jan Willem, ik dacht bij Straatman in Dordt:



Over stuurboord zien we dan weer een serre op een niet onaardige luxe motor:



Het volgende object in al haar glorie achter de Jan Willem, de mensenredder Bernhard van Leer, die ik al eerder op het forum had gezet bij Historische Reddingsboten:



Dan een wat verwarrende foto, een verbouwd kraakscheepje, dus van origine met een terug vallend boeisel aan de voorsteven, nu dus een “steilkraaksteven” als vrije interpretatie:



Ook aan deze tjalk is weer het nodige verbouwd nadat het uit de vrachtvaart is gehaald, eigenlijk te veel om te beschrijven, een stuurhut/serre die buiten proporties is en over de roef heen is gebouwd.
Jammer dat het zicht gedeeltelijk ontnomen wordt door het voormalige leger vaartuig van het toch in eerste aanleg fraaie tjalkje, met verhoogde den en verlengt, waarschijnlijk het stuk met de drie zichtbare achterste patrijspoorten in de zij.
Het verhoogde stukje denneboom vooraan van drie luiken breed heeft wel iets, al zal dat, zo het al bestond tijdens de vrachtvaart, niet zo handig zijn geweest met luiken open leggen.
Ook is het mogelijk een z.g.n. kistluik geweest en stond de mast er achter, al met al een wat rommelig voordek ondanks dat een edel scheepje, een kloet of vaarboom complementeert het nostalgisch plaatje:



Achtereenvolgens zien we een goed onderhouden klippertje op een enkele aanpassing na zo weer geschikt om de 50er jaren in te stappen:



Deze flinke klipperaak zou ook zomaar weer kunnen gaan laden als de nood aan de man komt:



Hierna zien we weggedoken achter een klipperaak een steilsteven op het oog nog vrij origineel, de buurman heeft later een groter kluisgat laten maken, veel lager dan de twee krap onder de bergplaat.
Waarschijnlijk is de nieuwe kluis geplaatst met de verbouw tot woonschip, anders was geladen het anker een flinke vaartremmer:



Opnieuw 2 steilstevens, ondiepe scheepjes voor de turf en aardappelen vaart in Groningen en Drenthe, de binnenste heeft gelukkig nog wat originele hout details:



stoer ligt deze voormalige beurtmotor in het water, doe me denken aan “de varende vakantievloot”:



Twee stoere klippers bepalen het volgende plaatje, waarvan de buitenste een klipperaak:



Ik waan me ineens weer in de sixties, als ik voorbij die exclusieve ark komt met een Cadillac achtige Chevrolet op the roof:



Twee luxe motoren, waarvan de binnenste zeker de show zal stelen, al wordt hij door de ander aan het oog onttrokken:



Dan volgt alweer een klipper, die oogt als zou de bouwwerf zich in België hebben bevonden, gezien ook de ronde luikenkap, er naast een echter Amsterdammer sleepboot:



Dan ben ik gewoon aan allen verplicht om dit sierlijke scheepje in tweeën te tonen, een klipperaakje, degene die daar oog voor heeft zal het nodige restauratiewerk niet ontgaan:





Het is zo als het is met de volgende foto doch om niemand over te slaan:



Er kan niet veel gemaakt worden van dit model, van achter een steilsteven en voor een aak:



Twee schepen die in de eerste helft vorige eeuw een dominante rol speelden, een stoere tjalk, en binnenin een klipperaak:



Verademend, tussen alle pieremachochels nog echte tjalken, 2x foto waarde:





Daarna volgt de Berlagebrug in al zijn glorie:



Zoals zo vaak eindigt het sprookje abrupt en valt plotseling de Mercedes stil, midden op de Amstel, en na een moment van verbijstering probeer je weer te starten, maar ondanks wat horten en stoten zegt de Mercedes doe het zelf maar.
Al drijvend en wat gemanipuleer met de boegschroef bereiken we het plankier van de roeivereniging t h v de Gijsbrecht van Aemstelstraat, was dat nou degene die Floris de vijfde alias “Der Keerlen God “ in een valstrik had gelokt en vermoord of haal ik nu twee dingen door elkaar, de straten lopen wel evenwijdig aan elkaar.
Nadat we de Vrijbuiter aan een paar steunen hebben vastgeknoopt zijn we op onderzoek gegaan, en het bleek dat de pakking van de waterafscheider niet goed aansloot, zodat er valse lucht aangezogen werd.
Het apparaat had ik hoog gemonteerd ter vereenvoudiging van de controle, maar logisch is het eigenlijk niet, je kan het beter op of juist onder aanvoer niveau plaatsen.
Vermoed werd dat er eerder al iets was misgegaan met de pakking toen ik vergeten was de kraan van de tank open te zetten, en er een vacuüm was ontstaan.
We hebben de pakking omgekeerd, en alles ontlucht dachten we, ook nog een nieuwe gasoliefilter, toch moesten we lang starten aleer het machien weer enige teken van leven vertoonde.
Touwen los en varen, jullie moeten het nu doen met de foto’s van vorig jaar, om alles dubbel te doen is ook zo wat, een sfeer plaat:



en nog een, de Nieuwe Amstelbrug:



en een prachtige beurtmotor, met een wel heel erg vertrouwde naam:




We raken hier het spoor enigszins bijster, het zelfde ritje dachten we als vorige keer, maar….
we konden achter het station niet langs door de noord zuid lijn en dachten buitenom te gaan.
Op het gemakje het Oosterdok uit, koersend naar de overkant en gelijk wat westelijk uit hoorden we ineens een schril fluitje.
Juist waren we groen op groen een RP boot tegen gekomen, dus keken we achterom wellicht bekenden, maar nee, er stond een agent te zwaaien vanaf het steiger, wat moet die man zich machteloos gevoeld hebben.
Juist was het aflostijd voor hun dus dat was de reden dat we de politieboot tegen kwamen, en keerden we op onze schreden terug en voeren naar de aflosploeg,waarom ze nu net ons nodig hadden.
De noord zuid verbinding speelde ons dermate parten dat we niet om het station heen konden naar de Brouwersgracht, de tunnel elementen werden in het IJ gepositioneerd werd ons verteld, we moesten maar een andere route uitvinden.
Eigenlijk was er maar één route voor ons nadat we zorgvuldig op de kaart hadden gepiegt, en dat zou via het ZuiderAmstelkanaal zijn, ware het niet dat ze daar met een nieuwe brug aan de Amstel zijde bezig waren, dus daar was ook de vaart gestremd.
Een kat in ’t nauw maakt rare sprongen dus terug en net voor de Montelbaanstoren de eerste de beste gracht over stuurboord in, met voor ons een nieuwe vaarroute met goed onderhouden schepen,een wel heel bleke maar goed ogend aak:



met er achter een stoere buurman, en binnenin een klipper, met daar achter een luxe motor:



We houden de spanning er maar even in en komen later hierop terug.
Groeten, Willem.