Op vrijdag 17 mei, na de koffie bij de kennis om 10.30 gaan varen in de gedachte om nog voor de sper vast te maken in het Willemsdok te Antwerpen.
Dat was buiten de Kreekraksluizen gerekend, waar we 1 uur vertraging hadden, we gingen wat langzamer varen er was wat meer gerommel achterin bij de schroefas dus 9 km p.u.
Er liep een oude bekende achterop, een schip dat ik in de 50er jaren langzaam zag groeien op de Scheepswerf van de Haas in Maassluis, wat was ik jaloers op zo’n mooi schip!
Het was 1958 toen het schip werd opgeleverd voor de Mij. Binnenvaart als Mabi 29
Later in 1973 kreeg het schip de naam Aemerack en nu dus Buizerd:
Ook de bananenboot mag niet in het geheel ontbreken zeker als je charme van de bouwer er in mag ontwaren:
En wie dacht dat Margaret Thatcher hier niet is, haar nagedachtenis wel!
De zeeboot heeft geheel overeenkomstig haar karakter nog legertrucks aan boord ook!
Dan is de tijd toch krap bemeten en meren we om 15.30 voor de Siberiabrug, sper tot 17.15 u.
Op inspectie van de schroefas, en wat blijkt, de inbusbouten tussen de schroefas en de kruiskoppeling hebben de narigheid gehad om zich los te wurmen vandaar het wat rommelde achterin.
Vastgezet, en gelukkig was het bijgeluid, een van de vele, opgelost, en om 18.00 meerde ik de Vrijbuiter af in het Willemsdok
Om nou te zeggen past de Vrijbuiter hier nu tussen, ach het was maar voor even, want het begon al aardig op beroepsvaart te lijken, maar wil je verder over het Scheldt, zal je wel eens vroeg uit de veren moeten.
Bij het havengeld betalen kwam ik er achter dat, wilde ik van de vloed nog enigszins gebruik maken, het raadzaam was de Londonbrug om 06.15 uur te bestellen, om aansluitend de Siberiabrug en de Royersluis te passeren.
Dus op 19 mei, zaterdag voor Pinksteren gebeurde het zo, en voer ik om 08.00 uur op de Schelde richting Rupel, mij was ter ore gekomen dat de recreatie via Klein Willebroek moest varen.
Hier een impressie van de Sinjorenstad:
Het schip en mij, lieten ons met de (maal) vloedstroom meevoeren, het was toch wel een kleine twintig jaar geleden dat ik beroepsmatig hier voer, veel gedachten gaan dan door je heen, de echte schipper heeft daar wel weet van!
Bij Hoboken zag ik een oude bekende, menigmaal mee over gevaren van Amsterdam noord naar C.S. als we bij de kon. Shell laden of losten, om even wat vertier te zoeken in de stad.
Herinneringen drijven boven, met de schipper naar je eerste seksvoorlichtingsfilm, en wat je zag? eerst was er beeldende kunst van twee houten poppetjes die uiteraard niet ander konden dan de paringsdaad heel houterig uitvoeren.
De oe…s en de aaa…s kwamen pas los toen er een jong volwassen paartje ontspannen bloot voor de camera poseerden, en de dokter enige uitleg gaf over ons lijf en ons leven.
Dat bleek tevens het hoogtepunt van de film, de rest is me uiteraard ontschoten, dat heeft natuurlijk de tand des tijds gedaan, na de film nog even over de Achterzijds gewandeld, ik was toen toch zo BLEU, shame met terugwerkende kracht!
Maar uiteindelijk ging het hier om:
In of uitlaatschuiven met een puntmuts er boven:
We gaan richting Rupel dus stuur ik even naar het volgende stukje.
Alhoewel, ik voel een kleine steek door mijn hart: voor de buitenstaander lijkt de Johanna er misschien wel net zo aan toe. Wie weet heeft die eigenaar gewoon met tegenslag te maken.
