Verleden week de Zeeolifant af laten zinken.
Het voelde heel raar om het schip vol te pompen met water.
Een zeeman, ook de aankomende, onze studenten, ziet het water toch liever aan de buitenkant van een boot.
Maar het is wel noodzakelijk.
Zo kan het hout voltrekken met water voor de sleeptest waarin de Cw waarde, en dus onze handicap, berekend wordt.
De afgelopen jaren waren we veel te licht.
De vorige sleeptest vond namelijk plaats nadat de Zeeolifant meer dan een jaar op het droge had gestaan.
Ze bleek net 1400 kilo te wegen vogens de test.
Gaandeweg het seizoen zoog ze zich vol met water en woog toen bijna twee ton.
We roeiden dus rond met een extra sloep aan gewicht, zonder de 6 roeiers die daarbij horen.
Toen vonden we het opeens niet meer zo vreemd dat we soms als derde / vierde van het veld binnen kwamen en dan als derde / vierde van onderaf in het klassement eindigden.
Bij de Muiden-Pampus-Muiden race hadden we volgens de toen geldende handicap een half uur sneller moeten zijn dan de winnaar: een 6 persoons polyester sloepje.
Dat kon natuurlijk nooit.
En daarom hebben we een nieuwe sleeptest aangevraagd die op 9 maart gaat plaatsvinden.
Nu maar hopen dat er een beetje reëlere waarde uit komt.
