van beroeps naar recreatief

[quichot]

Je vaart 'mijn' rondje als ik gasten de oude binnenstad wil laten zien vanaf het water, en een mooiere kennismaking met Amsterdam is nauwelijks denkbaar. Je relaas stopt op de Kromme Waal langs wat de Binnenkant heet. Je vaart onder de schitterende Amsterdamse Schoolbrug door die de Binnenbantammer verbindt met de Prins Hendrikkade, en uiteindelijk kom je via het tunneltje onder de PH-kade door weer op het Oosterdok. Bakboord uit is (tijdelijk?) verboden voor recreanten, en stuurboord uit kom je voor hetzelfde stremmingsprobleem te staan.
Terug naar de Amstel en daar stuurboord uit naar de Munt, om vandaar langs de bloemenmarkt de Singel af te varen is een optie (toeter even ter hoogte van de Korstjespoortsteeg, want daarachter woon ik), tenminste, als je kruiphoogte dat toelaat. Mij lukt dat niet. Zelfs niet als ik alles plat leg. De bottleneck is de Raadhuisstraat.
Ben benieuwd hoe je dit gaat oplossen!

[sailor wim]

Hoi Willem,
Je schijft over de Jan Willem van Bas van Nispen.
Zijn ouders wonen in de blauwe woonark en bezitten de Adriana.
En ondertussen ook de Bernard van Leer.
Hieronder de PDF over het restaureren van de Jan Willem.
Bas was toen 23 jaar ik heb hem wat jaren geleden geintervieuwd voor de nieuwsbrief van de VVBHV.
http://www.jwroest.nl/images/boathouse/ ... planjw.doc
Gr Wim.

[schipper-willem]

Enne....maak je over mij maar geen zorgen, ik kom de tijd wel door!

Met een vrolijke elektrische groet, Willem.

[Aqua Domus]

Zo te zien werkt de radio nog,en als dan de kachel en de koelkast ook nog werken mag dat geen probleem zijn.
Ik weet niet hoe uitgebreid je het wil maken maar als je vragen hebt kom maar op.
Het is normaal gesproken mijn vak en dan bewaar je nog wel eens wat.
Succes Gr Louis

[schipper-willem]

Louis, fijn dat je meedenkt, ik wil graag nog controlelampjes in het dashboardje wat ik reeds gemaakt heb, nu heb ik al wat ledjes met zo'n mooi houdertje, maar weet de waarden niet, ik wilde met diodes iets fabrieken, en de spanning dan over die led's leiden zodat je echte controle lampjes krijgt.
Dit had ik aan boord op het motorkastje ook gemaakt maar dan met gewone afgetakte laagspanning, en ik was toen, in begin 80 volgens S I bezig met kustvaartklasse, heb altijd lol gehad in het prutsen van simpele elektra, het begon al begin 60er jaren op het scheepje van vader.
Een 2e hands gelijkstroomdynamo bij de autosloper vandaan, met bijbehorende spanningsregelaar, naar de smid die een V snaarschijf op de motor maakte en een steun laste op de fundatie die toen nog breed waren zodat daar voldoende ruimte voor was, en je kon aan de slag, wel een nieuwe accu in Vlaardingen gehaald bij Chloride.
Dit alles met 2e hands kabel bij de oud ijzerboer vandaan tot marinekabel toe die in het hoekje onder het gangboord boven de spanten werd weggewerkt zonder pijp of iets, alles was basic zelfs het boren deed ik nog met de hand en niets was weggewerkt met opbouw schakelmateriaal of alles even veilig was? het heeft wel ruim tien jaar zonder storing gefunctioneerd
Dus, heb je tips Geertruidenberg is niet zover van Hardinxveld, en met pensioen, ik kom zo langs, goede raad is nog steeds duur, en ben nog steeds leergierig.
Groeten, Willem.

[schipper-willem]

Nog steeds is het 2 oktober, wat gaat de tijd langzaam hè als je vaart, dus maar veel varen, want dan voel je je ook niet zo oud.
Ook het bijleren gaat uitstekend, het blijkt dat we op de Kromme Waal zijn en zien een stevig motorschip, waarschijnlijk gered van de sloop tijdens de tweede saneringsronde.
Het schip kon uitsluitend voor bewoning of recreatie gebruikt worden, als het door lichtringen of patrijspoorten in de zij ongeschikt werd gemaakt voor belading.
In de eerste sloopregeling was dit onmogelijk, en op een enkele ruil met een jonger schip dat bleef, moest alles gesmolten worden, er werd tevoren zelfs op toegezien, dat de voorhamer een onherstelbaar gat had geslagen in het carter van de motor.
Zo is er nogal wat gaaf spul gesmolten, deze niet:



We naderen die mooie brug van de Amsterdamse school en zien aan stuurboordkant twee stoere klippers, wel met heel verschillende bouwstijlen, de één is veel scherper aan het voorschip dan die er binnen ligt die veel rondere vormen heeft.
Wat mooi die verscheidenheid, met tegen de wal nog twee schepen zichtbaar, waaronder een dikke tjalk



Als de foto’s soms niet die kwaliteit bezitten die mogelijk is komt dat omdat ik met één hand stuur en met de andere losjes weg in het rond “schiet”.
Al sturend op de brug aan ligt er nogal wat in de bewoning tegen de wal weer een luxe motor, en buitenop weer een flinke tjalk, het ziet er goed onderhouden uit:



Wat een genot dat je steeds terug kan kijken op de foto’s, om opnieuw de sfeer terug te halen, op de volgende plaat zie ik een wat praamachtig aakje, waarschijnlijk binnenin een dekschuit, en er naast een Amsterdamse sleepboot, hoort hier wel in de buurt Bantam, Priok:



Opnieuw zo’n sfeer op dit plaatje, een hanepoot zomaar net voor de brug waar een dromerige heel mooi opgebouwde tjalk een touwtje op heeft gezet om af te houden van de wal.
Een zuinige schipper die zo het schip wat schoner van het walvuil weet te houden, met ervoor ook een sierlijk casco, wat mij aan een schokker doet denken.



Mooi metselwerk aan en onder de brug, de tijd van Berlage komt hier terug.
Het kleurrijke leven op en aan het water, wat zou het toch saai zijn als deze mensen er niet zouden zijn, lege grachten in plaats van “levendige grachten:



Da-ag, we gaan nu onder de brug door voor nieuwe avonturen:



Varend langs de dwarsleggers, hoeveel kan ik er aan de kade kwijt, iets van het Haringvliet van voor de oorlog, opvallend veel tjalken, aan de schepen te zien is het nu de gouden eeuw:



Het volgende schip is een restauratie project van jewelste maar bijzonder fraai een Zeeuws model:



We zijn niet zo bekend in Mokum dus na de volgende tunnelbrug verrassing! het Oosterdok weer in zicht, wat nu, helemaal terug of is er nog ergens een tussenweg, in ieder geval weer naar de Oude schans, een soort van spiraal varen.
Ineens laat de volgende foto, nadat we van de lichte paniek bekomen waren, ons weer een andere gracht zien, en geloof het of niet, de Heerengracht.
Nooit gedacht dat de Vrijbuiter daar kon komen, maar de watergoden waren ons dit keer welgezind, het bleek dat we beneden pijl voeren, en konden met enkele centimeters onder de “slagbomen” van de Utrechtse straat door.
Door alle emotie en spanning of het wel zou gaan vergaten we natuurlijk het belangrijkste, foto’s maken dus hier, als we onder de brug in de Vijzelstraat door zijn is er de eerste:



originele kleuren sieren deze charmante “Amsterdammer” als één der groteren op dit eerste stuk:



Onvoorstelbaar dat je hier kan varen genietend met volle teugen, hebben we de brug in de Herenstraat al weer achter ons gelaten:



Henk voorop, stil genietend van al het mooie dat ons deze dag opgedist werd, een steilsteven:



en een prachtig in de verf staand aakje:



Nog een paar in de Heerengracht:



En na nog een botter:



komen we in bekender vaarwater, bakboord uit de Brouwersgracht in:



Ook ik weet wat niet alleen schattig, maar ook mooi is, deze sleepboot:



We naderen de Keizersgracht met over stuurboord nog een dikke tjalk:



Over stuurboord iets van het is zo het is, wel een heel mooi model,( en gelukkig kunnen we zonder oponthoud de baggerwerkzaamheden passeren):





en over bakboord, het zou kunnen zijn wat het daar is:



Zomaar een leuk modelletje, en door de opbouw, beslist niet onaardig, moet je dan maar doorheenprikken:





Het verlaten van de Brouwersgracht geeft altijd het gevoel van weemoed, maar dat kan nooit zo lang duren daar we op de “snelweggracht” komen door deze prachtige boogbrug, die genaamd is Lekkeresluis:



Nadat we in spanning goed gepositioneerd de Prinsengracht in drijven, met achter je weer zo’n opjagend rondvaart geval kan ik het niet laten dit Lemsteraakschip te fotograferen:



Er volgt een niet onaardig tjalkje met een gestreken fake mast, voor de ouderen, zij zou zomaar Katinka kunnen heten gezien haar wipneusje (Spelbrekers):



De luxe motor Charlotte Johanna is samen gevangen met een mooie klipperaak die er op volgt:



Ook weer een tijdsbeeld uit de 50er jaren zo’n woonark opgebouwd op een Groninger boltjalkje:



de volgende is of een meerjaren project of men vind het zo wel genoeg:



Wat te denken van dit karakteristieke optrekje op een soort van dekschuit, doet wel een beetje grimmig aan met een walvissenbek:



Zucht voor de volgende, rond de vorige eeuwwisseling bouwden ze echte schepen, ik vermoed, een 4.5 pk buitenboordmotor er achter, en hij gaat net zo snel als de Vrijbuiter, 2x fotowaarde:





juist onder de Prinsenstraatbrug zie ik aan sb nog een steilsteven en de mooie Westertoren boven het stadsgewoel verheven:



Bouwen konden ze wel in de 20 of 30er jaren prachtig slank model:



Stad Zaandam stoer zwaar schip in een wat verpauperde staat:



opnieuw een steilsteven:



Zullen we ook maar weer eens verder kijken dan in en op het water zoveel mooist mis je echt:



Het is weinigen weggelegd om zo’n locatie met je eigen scheepje te bekijken en het geeft velen opnieuw het nakijken, de Jordaan in herfsttinten:



Stevig ligt de steilsteven als een kloek in het water:



Jonge Jan, een sierlijk motorscheepje met een wat jonge golfbreker:



Nadat we onder de brug van de kruising met de Leliegracht door zijn, zien we een huis waar toen een onbeduidend meisje in het achterhuis verstoken was.
Als het aan al die mensen lag had ze misschien nu nog geleefd, wellicht niet beroemd:



Aan de voet van die mooie Wester een mooi rondvaartbootje, zo weggelopen van voor de oorlog:



Nog wat ruimere blikken over de panden, en in Amsterdam ook nog een Chinees museum:





Dit scheepje, een aakje kon wel wat flower power gebruiken, zo achter gesteld tussen de remming, dus nogal geremd:



Nu volgt een wat merkwaardig scheepje, iets snikachtigs vermoed ik als jacht gebouwd?



Een ijsselaak in het Jordaanse:



Opnieuw, maar dan wel koplastige luxe motor, het zal niet makkelijk varen een beetje over bakboord en voorover:



Dan volgt de maagd Cecilia waar wel weer wat over te vertellen valt, verhoogde of kalfdekken, en de den is daarbij niet mee omhoog getrokken en oogt dus laag.
Op mijn bootje kan ik geen roeststrepen velen, maar het eerste aanzicht hier…beetje pijn:



hoera! weer een oogverblindende Katwijker inclusief balkon, dus ze denken hier maar niet meer aan varen:



Riant kun je deze woontjalk wel noemen:



Deze zou raar kijken als je er een gat in zou varen om even binnen te kijken!





Hoe zou je nou zo’n motorpakschuitkagenaarschip werkelijk noemen?





Weer even naar de wal kijken!





Achter deze brug maken we een meer dan haakse slag, en duiken de Leidse gracht in:



Na zoveel opnamen is zowel de camera van Henk, als van mij toe aan de sondevoeding, was het niet dat BEIDEN! het oplaadsnoer vergeten waren, de volgende zijn met de laatste stuiptrekkingen gemaakt, voorbij de Leidsegracht een mooie Amsterdammer sleper:



vanuit de singelgracht onder de koekjesbrug bakboord uit het van Lennep kanaal weer in, wat al eerder vastgelegd was, dus hier stoppen we weer een poosje.
Groeten, Willem.

[schipper-willem]

De reactie van Quichot blijft wel lang uit, betreffende de alternatieve route naar de Brouwersgracht, wellicht is hij op wintersport.
Voor diegenen die eerdaags op de latten kruipen, fijne tijd, en breek je benen voorzichtig!
Groet, Willem.

[quichot]

Is biljarten een wintersport?
Om ten westen van de stremming toch weer op het IJ uit te komen heb je een boeiende rondvaart gemaakt. Veel leuker natuurlijk dan vanaf de Brouwersgracht niet BB maar SB de Prinsengracht op te draaien, want dan was je véél te gauw weer op het IJ uitgekomen, en hadden wij al die mooie plaatjes misgelopen!

[schipper-willem]

Het schiet niet erg op met die datum, 02-10-2012 dus veel tweeën en nogal wat nullen maar we gaan verder en zijn na het van Lennepkanaal bakboord uit gevaren naar de Nieuwe Meersluis.
We zijn ditmaal single geschut, dat geeft gemengde gevoelens, de schepen in de binnenvaart zijn wel groter maar het werk lijkt wel minder dus dat gaat dubbel op.
Het geeft een naar gevoel, de wereld draait uiteindelijk niet om mij alleen, en als ik niet door de sluis was gegaan, had de sluiswachter nog minder te doen gehad.
Je kan de boel eenvoudig weg niet terugdraaien, maar beurtvaart en kleine schepen, ik hoorde pas nog, ze hadden nooit groter moeten worden dan rond de honderd ton.
Ieder vist op zijn getij, en zo voeren we over de Nieuwe Meer en trachten via de oostkant, langs Aalsmeer te varen, maar er lag een obstakel in de weg en wel zo dat er geen roeiboot meer doorkon.
De Bosrandbrug werd vervangen, en dat duurde tot de andere avond, wel zagen we tevoren in een vluchtige blik nog een stremming aankondiging maar ach, dat geld vaak niet voor ons.
Er is heel wat voor nodig eer een echte schipper op zijn schreden terug moet keren dit keer ontkwam ik er niet aan en voeren we nog tot de Weerenbrug, westkant Zwanenburg, en meerden aan een particulier steigertje, waar ik maar net over durfde te lopen,antiek.
Eindelijk vinden we de andere memorabele dag een drie in de datum, en gaan om circa 08.00 uur weer van start met een soepel lopend motortje, maar wel tegenwind, zuidwest duiken we onder de Weerenbrug door.
Ook de camera heeft door een nachtje rust ook weer voor enkele plaatjes energie dus beginnen we met een schip met een verhaal de Trip een doe het zelfschip, gebouwd van cement door een ingenieur of professor, dat ben ik even kwijt.
Of het scheepje ooit gevaren heeft, wellicht zijn er hier mensen die er meer van af weten



Zoiets is gelukkig bewaard voor de liefhebber die zijn ogen er niet vanaf kan houden, en ook ik zie gaarne schone madammekes!:



Wat te denken van een stoere vissersvrouw, maar waarom noemen ze haar nou Arnold?:



Is dan een huis wel mannelijk, je moet wel een theeleut zijn om hier tot je recht te komen, en veel lozen, dan heeft dat oude gemaal op de volgende foto ook nog wat te verhapstukken:



Hier dan de Cruquius:







Het meest bekende van de drie met een simpel en daarmee uniek systeem van “opvoeren” van water het zelfde systeem waarmee ik als kind vader hielp met het leegpompen van het ruim.
Onderin de pompkoker bevond zich een bosch of voetklep, één die je met vette lappen aan de zijkant onderin de pijp propte, voor als het leertje van de klep vervangen moest worden.
Je kreeg hem er anders onmogelijk uit, of de klep moest droog zijn maar veelal ging dat ding natuurlijk stuk als er water uitgepompt werd, dus zat die bosch onder water.



En een op en neer gaande emmer met zo je op de foto ziet een terugslagklep, handmatig met een stang, die zat er boven in vast gemaakt, en het pompwater liep zo over het dek via de spiegaten naar buiten.
Een mooi gezicht als je zo’n trek water ophaalde dan kwam er een mooie gladde bel water boven het dek uit met uiteenlopende lading kleuren, bruin van veen, melkgrijs van bietenpulp, en soms ook wel verdunde gier van de ruige mest.
Dat had dan niet zo’n lekker luchtje, en het scheepje moest ook nog met de puts uitgeboend worden, dus dubbel werk, vandaar dat het een uitkomst was, als één der kinders ingezet konden worden bij het pompen:



Bij deze foto praat ik maar niet maar zever een beetje:





Natuurlijk moet het praktisch en kan je niet altijd het lijnenspel blijven volgen, zoals de volgende foto’s laten zien, en in het eerste plaatje herken je aan het achterscheepje een sierlijke zeeg:



De overlevingstechniek van dit casco, is in het volgende plaatje te zien, een eigentijdse rechtlijnige refit van dit klassieke scheepje:



Dit jacht is gebouwd als beurtvaarder en als ik mijn grijze hersencellen pijnig kom ik dit beurtschip tegen in de contreien van Dordrecht, iets van Maria I II of III? 3x fotowaarde:







Verder op treffen we een sleepboot met wel hele lege kolenbunkers



Alweer een Urker en aan het nummer te zien lig zij de voorgangster ver vooruit:



Ook deze vooruitgang (duwsteven) is voor het aanschouwen teruguit, wat een meerwaarde zou het plaatje zijn, als je haar stafsteven nog eens zou kunnen bewonderen.
Toch blijft het een bijzonder sierlijke stoere sleepboot, en prachtig onderhouden:



Dan komen we langs een verwaarloosd lievertje de Twin, er zal nog wel een tweede geweest zijn, maar die zag ik even niet:



Nu moet ik verder terug in de tijd, we komen bij de raadplaat van Lisse en ben om mij heen aan het kijken of ik nog sporen ontdek van een welbekende autokraan.
Toen in 2004 ik samen met Tim hier ook voorbij voer, lag er een dekschuit met de autokraan van, hoe is het mogelijk de Anna, ons laatste schip waar we beroepsmatig mee voeren.
Nadat wij het schip verkocht hadden, in 1995 is het schip door de laatste eigenaar gesloopt bij Treffers in Haarlem in 2000, dus was het ding al 4 jaar in de verkoop.
Om het relaas kort te houden, na diverse ingrijpende reparaties, van totaal rond de 15.000.= gulden, en nog niet deugen is het apparaat dan hier terecht gekomen, en zoals je ziet
ongebruikt weg aan het rotten:



Dit is dan de laatste opname voor het Kagermeer, de batterijen moesten het weer rustig aan doen een omgebouwd motorscheepje met een moderne golfbreker en een “wipkontje”:



Dan zal het verhaal een andere wending krijgen, de Mercedes gaat weer inhouden juist door de spoorbrug bij de Kaag, ik besluit om even af te meren aan het voormalige loswalletje.
We kijken de boel weer na, maar ik vertrouwd het eigenlijk niet erg, en zeg tegen Henk,
straks liggen we hulpeloos op de Kagermeer, maar Henk zag het niet zo somber in, dus starten we de Mercedes.
Een kwartier later was het toch weer prijs, lucht, lucht en nog eens lucht in de olietoevoer dus, het anker maar laten vallen, en de boel opnieuw grondig nakijken.
Er was gelukkig nog een staartje Zettex kit aan boord en snel weer die waterafscheider in de kit en gemonteerd, opnieuw dachten we alles ontlucht te hebben, brandstoffilter tot de rand en
starten.
Starten en nog eens starten, achteraf zo stupide maar goed, op den duur had ik op twee verstuiverleidingen olie en hoopte dat er leven in de brouwerij zou komen.
Maar de startmotor zij dat hij na al die jaren trouwe dienst niet verder wilde dus dan ben je echt uitgewerkt.
Het was natuurlijk op dat uur niet zo druk dus haalde ik het anker op en dacht mooi terug geblazen te worden naar de Kaag, en zo dreven we terug, tot er een luxe motor aankwam varen.
Na wat zwaaien daagde er hulp, en kwam de Spes-Salutis langszij, en als een vleugellamme vogel nam hij ons mee naar Leiden:







Je ben dan zo dankbaar voor de geboden hulp dan je de schipper en zijn vrouw uitgebreide erkentelijkheden bewijst, en zag mijn jeugd een beetje terug in de machinekamer in de gedaante van een kromhout, 6 TS 117 dus 105 pk.
Dus nogmaals bij deze Jelle, ik weet dat je af en toe meeleest, nogmaals dank.
De Vrijbuiter werd keurig afgemeerd juist door de Wilhelminabrug bij de Watertoren:



Jelle meerde met zijn schip aan de andere kant vandaar deze mooie plaatjes:





We zagen een watersportwinkel in de stad, maar die waren met vakantie, en zo bekend waren we nou ook weer niet,dus gingen we terug naar boord.
Naar huis gebeld voor overleg,en besloten dat moeders even een ruilstartmotor ophaalt bij Drinkwaard, de volgende morgen, en naar het station van Sliedrecht brengt als ik daar aankom.
Gelukkig was de fiets mee, en, op de pedalen naar het station, en een retourtje Sliedrecht, waar ik om 10.30 arriveerde en An al klaar stond met de startmotor.
Toch moest ik nog even op wat fitwerk uit, de retourleiding van de motor had ik op een pijpje gemaakt dat tot bijna op de bodem van de tank ging, misschien met een wat vlottere doorstroming gaat het allemaal wat beter, dus een T stuk op de ontluchting maken.
Om 11.30 uur weer op de trein en 2 uur later was Henk al weer bezig de nieuwe te monteren, maar het accu had ook al het nodige verbruik gehad dus na een aantal verwoede pogingen….
Het generatortje tevoorschijn getoverd en die deed het na een slokje benzine, aangesloten op de Victron, maar geen sjoege ik denk een kromme volt het correspondeerde in ieder geval niet.
Inmiddels was het al ver in de middag, en begonnen we maar met de prak bereiden, en na het eten wandelden we even onder de brug door en vonden daar niet alleen jachten, maar ook een man die repareren kan.
Ze waren aan’t verbouwen maar maakten even tijd voor ons vrij om ons probleem aan te horen, het was snel geregeld hij zette gelijk een accu onder stroom en morgenochtend zouden we weer verder kunnen.
Inmiddels was het ineens 5 oktober, en besloot toch even te gaan kijken naar mijn “stroomleverancier”, maar een secondant vertelde me, dat hij met zijn zoon naar het ziekenhuis moest, die had gisteravond iets gebroken tijdens het klussen.
Dus met de steekwagen, kabels en accu naar de Vrijbuiter die slechts om de hoek lag, en vol goede moed vatten wij het starten aan maar er kwam geen olie bij de twee voorste verstuivers.
Naar Drinkwaard gebeld, en die hees zomaar even de zon boven het gordijn uit, of ik ook de brandstofpomp had ontlucht! moet je nou toch even horen hoor! nooit meer aan gedacht ook nog de brandstofpomp te ontluchten, Poeh hé
Achteraf, tot Lering ende Vermaek dit voorval maar even uitgebreid wereldkundig gemaakt bij deze, het had dus al die inspanning niet hoeven kosten als we niet vergeten waren dat er ook nog een rand aan de hoed zit!
Goed, de Mercedes draait weer, en na het afscheid zijn we vol gemengde gevoelens en dus met het schaamrood op de kaken, (gelukkig draag ik een baard), gaan varen:



We zijn op de foto alweer een sluis gepasseerd, Leidschendam en stomen op naar Delft, Henk wil morgen graag naar huis, en we willen nog graag naar Schiedam, Florijnhaven.



Werven deden we hier vroeger ook de fa Boxe v/h gebr. Boot, de Vrijenban met een paar schepen in de teer van de 60er jaren:



en vinden in zijn element nog een robuuste luxe motor, van zo’n 30 jaar eerder:



We komen op wel heel bekend terrein, Overschie wat vredig in de oktoberluchten rondom in het groen wat hier heel mooi uitkomt, we schudden maar even aan de camera, weer leeg.



Met gemengde gevoelens passeer ik de Hogebrug, eigenlijk laat ik hem links liggen!



Inmiddels zijn we bijna in het hart van Schiedam, de brug gaat al voor ons open, en, vooruit de markante nieuwe molen die de komende dagen een beetje over ons waakt:



en hier stopt weer even het toch wel emotionele verslag.
Groeten, Willem.

[schipper-willem]

En hier waren we gebleven:



In Schiedam, waar ik gastvrij werd ontvangen, en Henk des anderen daags weer naar huis ging, na een wel zeer enerverend reisje, en ik bleef, daar ik later nog moest verhalen, naar de binnenkant van het steiger.
Buitenop lagen een paar wat “langere liggers” en wat groter , dus was het handiger om even naar de binnenkant te krioelen.
Later op de trein en naar huis, want op maandag hebben we een begrafenis van een vriendin van ons, ook dat zijn momenten waar je niet omheen kan, en als het goed is ook niet wil.
Dinsdag heb ik een lift met onze schoonzoon, die mij als een echte taxi vlak bij de boot afzet, waarna ik op zoek ga naar het toch wel slechte starten van de Mercedes.
Één voor een de gloeispiralen eruit gehaald en getest, en het bleek dat de achterste nog wel warm werd maar niet meer gloeide, dus vandaar dat het zeker niet lukte om de motor aan de gang te krijgen met alleen op de achterste twee verstuivers olie.
Op de fiets naar de Spaanse Polder om bij de Mercedes bedrijfswagen garage te vragen om nieuwe gloeispiralen, of ik uit een andere wereld kwam leek het wel, hun hadden ze in ieder geval niet!
Gelukkig werd ik doorgestuurd naar Kooymans, ergens vlak bij de Bernissehaven en ben daar wel geslaagd, waarna ik de vier nieuwe “bougies” monteerde, en het weer eens een snelstart werd.
De drie oude gloeispiralen, die nog wel werkten heb ik maar als reserve bewaard.
’s Avonds op de fiets naar Vlaardingen Holy waar moeder woont, en ik haar met een bezoek vereerde, was wel leuk, zo een keer op de fiets, drie kwartier, de tram stopt ook bijna naast de deur, maar dit bood meer uitdaging.
Woensdag 10 oktober, na het betalen van achterstallig havengeld, om 9.30 uur gaan varen, en via Overschie en de Parksluis, waar we om 11.15 uur buiten stonden, met een lekker vloedje richting de Noord voeren.
Gevaren via de Rietbaan en de Strooppot kalm varend tot naar de jachthaven, weer achteruit en wat plaatjes geschoten, als eerste een klipper met een zgn “paardenkont” een klipperschip dat waarschijnlijk in de buurt van Waspik is gebouwd.
Ook de naam s’Gravenmoerse klipper komt hierin tot uitdrukking, en is zo te zien aan het berghout achter aan het repareren:



Aan de kop te zien zou je denken werf van Suylekom Waspik met van die wat steile bolle wangen:



Dan een klein motorscheepje, waar heerlijk op wordt gerelaxt:



Dan volgt de praamachtige hagenaar Wederkeer, ernaast iets van een schouwachtige hengst genaamd malle mox:



Bij de volgende foto’s ga ik ver terug in de tijd, en bevind ik me in de 60er jaren.
De Nassau, ooit een scouting schip, ervoor een scheepje van mijn oom, en daarvoor de Import van Gebroeders Raaphorst uit Rotterdam.
In 1965 voor ik samen met broer Jaap op het scheepje van mijn vader, de Rust Roest II ik 16 en hij 18 jaar.
We hebben het zo’n anderhalf jaar vol gehouden, waarna ik na wat handgemeen “uitbesteed”werd bij Gebroeders Raaphorst, een Motorbootonderneming uit Rotterdam.
Na een inwerkperiode bij Henk Verbeek op de Hilda kwamen diverse scheepsnamen voorbij,
Zwaluw, Onderneming, Twee Gebroeders, Henny, Export, Import Transport, een sleepkastje,
op de laatste na met diverse motoren, zoals Brons, Kromhout, Blauwe Deutz, Daf, en Volvo-Penta.
Geen gloeikop motoren want het vaargebied was de twee petroleumhavens met Shell producten naar de zeeboot in het Rotterdamse, of soms Amsterdam of Antwerpen.
ADNR bestond nog niet, wel hadden deze scheepjes kofferdammen met de nodige beluchting gasalarm en op dek bedienbare afsluiters voor de gasolietanks.
Hier enkele foto’s waardoor deze herinneringen weer tot leven kwamen:



en zo je ziet een prachtig stoer schip een voormalige Zeeuwse beurtvaarder uit Goes:



Ik was hier natuurlijk niet zomaar heengegaan, ook het voormalig scheepswerfje van van der Pol, waar ik met mijn eerste klipper hellingde was mijn doel, althans wat er van over was.
Het stille zonnige herfstzonnetje gaf de sfeer weer van vriendelijkheid en nostalgie, hier de werfhelling:



en de loods:



waarna ik afmeerde naast de Dolfijn, die werkeloos lag.
Eerst maar eens op onderzoek uit op het terrein, en vond Arie hobbyen in de loods, waar hij aardigheid had in het maken van tuinmeubels van steigerhout.
En ja, dan worden er veel herinneringen opgehaald en glijd de tijd wel door je handen, na het nuttigen van het middagmaal, ben ik verder gegaan naar de Sliedrechtse biesbosch, waar ieder seizoen weer andere verten biedt:







En na het biesbosinformatiecentrum en de Halve Maen gepasseerd te zijn voer ik via het Moldiep en de Kikvors kil de aftakking van de Helsluis voorbij, de dode Kikvors kil in:







en meerde ik aan een prachtig graskantje af, genietend van de eenzame rust:



Wat impressies alhoewel dat nooit helemaal uit de verf komt zonder horen, ruiken, proeven:















Dat is dus de charme van het naseizoen met het mooie strijklicht, en als het avond is en alles stil om je heen kan je zo dankbaar zijn dat ook ik deel uit maak van heel dat gebeuren.
En dan is de weg naar huis ook weer kort, nog een enkele foto, één van de kikvorskil:



en juist door de Helsluis naar de Beneden Merwede:



de raadplaat van de vorige keer:



en het rivierspel waarin de scheepvaart zich manifesteert:



Het op de plaats rust plaatje, voorlopig voor een weekje, want het bloed kruipt………., en met de fiets op huis aan:



Hier waren we daarnet, maar nu van de dijk:





Dat was dan het slot van dit vaarreisje, wat gelukkig nog mooi afliep.
Groet,Willem.

[dconel]

Mooi foto's! Ik ben ook altijd blij dat je die wat oudere scheepjes fotografeert, erg mooi!

[schipper-willem]

Hallo allemaal, sinds kort heeft Photobucket zijn programma veranderd.
Helaas kan ik hier, daar mijn technisch Engels niet sterk is niet mee uit de voeten.
Een mail gekregen van voornoemde plaatjes beheerder, die mij de juiste weg moest wijzen in Photbucket land.
Dat gaat goed, tot ik in my library ben aangeland=, dan zegt een pop upje dat ik Adobe Flashplayer moet installeren, daar anders mijn computer crashed.
Ga ik trouw naar dat programma, wordt er gevraagd naar mijn 06 nummer, toen begreep ik het niet meer en heb dat programma afgesloten.
Het leek mij niet helemaal in de haak, wellicht kunnen, of weten jullie er meer van, ik ben helaas maar een basis internetter, met weinig verstand van programma's.
Groeten, Willem.

P.S. computer wordt momenteel onderzocht met een virusscan, zijn al 16 uur onderweg en zit nu op 87% geduld is een schone zaak!

[quichot]

Dat pop upje met die crash-dreiging is ordinaire bangmakerij. Een laag bij de grondse manier om software op je pc te krijgen waar alleen zij beter van worden. Niet gelijk kwaadaardig, maar totaal overbodig. Heeft niks met de werking van Photobucket te maken. Links laten liggen dus!
En o ja, jij bent óók al niet die uitverkoren bezoeker die een gratis iPad krijgt!
Overigens werkt het vernieuwde Photobucket verre van foutloos. Als je een foto bewerkt, en de bewerkte foto opslaat, dan staat de bewerkte versie wél in je album, maar als je die kopieert naar je posting, zie je tot je verbazing weer gewoon de oorspronkelijke foto.

[Tim76]

De reclames zijn inmiddels verbannen met Adblock Plus. Voor vrijwel elke browser beschikbaar, doe er uw voordeel mee, het scheelt een boel gerommel in je ooghoeken en soms met je computer

Frappante is dat ik ooit de keuze heb kunnen maken tussen de oude Photobucket en de nieuwe (toen nog proef)versie. Ik heb voor de oude gekozen en alles is bij het oude gebleven. Ook al ik nu inlog dan krijg ik gewoon de oude blauwe layout te zien, en als ik de foto's van Schipper-Willem erbij pak worden die in dezelfde layout getoond. Vreemde zaken, waarom ga je iets wijzigen naar nieuw dat nog niet goed werkt terwijl je 'oud' nog steeds kunt laten draaien...?

Groeten van Tim

[schipper-willem]

Scheepspraet 42
Het was toch wel wennen, niet meer naar Rotterdam, om aan je werk te gaan, maar de tijd aan je eigen, en daar moet je dan in eerste instantie gebruik van gaan maken.
Op 18-10 ben ik wat aan het schrappen en wat geplamuurd op dek, er waren wat ingevreten plekken, die ik na grondig kaal maken in de 2 componentenplamuur heb gesmeerd.
Dat zijn dan van die plekjes waar water blijft staan, en altijd extra zorg behoeven, waarna ik het voordekje van een nieuw kwastje dekkenverf voorzie.
Dus deze week nog wat kunnen verven, zelfs lakken, en ook nog interesse getoond in de voorbereidingen voor het opbouwen van de Jota, voor aankomend weekend in Vianen.
Ook wil ik komende week nog varen, uitbuiten die pensionering, en trof daarvoor de nodige voorbereidingen, dus op maandag 23-10 even de verswinkel in en naar boord.
Zo voer ik single (nee…. niet in m’n eendje) om 11.00 uur van wal, en ging na een extra telefoontje om 12.15 uur door de Langebrug te Gorinchem, die om 12.00 uur besteld was.
Wij, mijn boot en ik staken het Merwedekanaal over en stevenden af op de Linge via de Gorinchemse kanaalsluis waar ik met een omfloerst herfstzonnetje de eerste plaatjes schoot:



Aan de kant van Arkel:



en de andere kant de Spijkse dreven:



Over en weer zijn de herfsttinten uitbundig en geniet ik met volle teugen:





We hebben een volger in de vorm van een heel goed onderhouden slepertje:



voor ons doemt het silhouet van het lieftallige spitse torentje op van het pittoreske Spijk :



Deze tegenstrever Albatros heeft zijn vracht weer gelost in Leerdam, zou zij daar haar vleugels verloren zijn?



Na de raadplaat van Kedichem zien we het gedrongen kerktorentje boven de kolossale dijk uit piepen:



Bij het volgende plaatje kan je een beetje wegdromen, een huis aan het water, een botenhuisje en vlakbij een heus zwembad, goed dat ik het heb vastgelegd, kan ik af en toe nog over dromen, niet wetend dat de bewoonster naar later blijkt, een zanggenoot is op het koor.



Als ik dan achterom kijk zie ik dat het slepertje de achtervolging wil staken, en derhalve koploper wil worden:



waarna zij veel prijsgeeft, waaronder haar naam Ger-Ant:



De schipper geeft de Industrie de sporen, en stapt flink bij ons vandaan,ik heb dan ook totaal geen haast, dus geef ik haar alle ruimte



Je raakt niet snel uitgekeken op de schilderachtige Linge:







Losplaats van de Glasfabriek te Leerdam, nog gekeken naar vleugels van de Albatros noppes, wel weer iets van een sterrenbeeld Sirius



Gelukkig oogt de stad aantrekkelijk met zo’n vesting:



Voor vandaag vindt ik het genoeg, knoop de boel vast bij het vestingstadje Asperen, en ga op de koffie bij vrienden die daar vlak bij wonen:



De man des huizes was er niet, maar kwam na het eten even langs, en vroeg of ik mee ging naar een gelegenheidskoor in Acquoy om of te zingen, anders kon ik ook wel even barhangen.
Zelf heb ik altijd de boot afgehouden tot koortjes en aanverwanten, mede daar ik onregelmatige diensten had, zoiets vereist regelmaat.
Nadat ik door de vriend was voorgesteld, en gerustgesteld was door een bakkie koffie begon het zingen, en…..het werkte aanstekelijk, reacties als je maakt mij niet wijs dat je nooit op een koor gezeten heb, en meer van die binnenkomers.
Maar ja, het waren lekkere meezingers, en een leuk repertoire daarbij kwam dat de mensen echt voor hun lol zingen, veel bekend Hollands.
Het gaf mij vanaf het begin een blij gevoel, dus besloot ik een week later het nog eens te proberen, en daar is het niet bij gebleven, dus dinsdagsavonds onder dak.
24-10 Na vervangen van een filterpakking, gisteren duurde het starten weer lang, ik denk dat er ergens een lekje zit, waardoor de gasolie wat terug zakt,of het zit in het hand opvoerpompje dat is een modern gevalletje wat naar mijn idee niet half zo goed werkt als de oude, maar die ging te hard lekken.
Voorheen had je bij het ophalen en het neerdrukken van het pompje en flink rendement maar nu met alleen zo’n drukpompje duurt het heel lang aleer je een beetje ontlucht hebt.
10.30 uur de trossen los, en de steven gewend naar Geldermalsen, het is mooi rustig herfstweer, getuige de volgende foto’s:





De brug van Gellicum:



We naderen Beesd:



prachtig in de bocht van de Linge ligt deze plaats gesitueerd:



En als je achterom kijkt vindt je soms nog een oer Hollands plaatje



zo tuffen we onder de A2 door met zijn nieuwe overspanning:



Toen ik kind was leerde ik een lang woord voor een hout pennetje, Azijnzuurhoutenankersluitingopsluitpen, ik vind dat eigenlijk nog tekort voor deze bijna in de brand staande Azijnboom:



wat een prachtige kleuren!



Als een trouwe wachter staat de molen van Enspijk op zijn voetstuk:



Grapje, een foto van een nicht van ons van heel lang geleden, zie de verschillen, dus hij ziet er zo uit:



Hij moet wel alle zeilen bijzetten, en staat nog bijna stil, en hoe moet je dat nu zien, dat rood wit blauw, het zal wel met de draairichting te maken hebben:



Het volgende plaatje doet mij denken aan een Brabantse Scheepswerf, een klippertje met een paardenkont:





Voor het eerst onder de nieuwe spoorbrug van Tricht door:



Het is zeker zo’n massieve brug als de oude stalen, toch lijkt hij ijler.



Inmiddels heb ik mij aangemeld bij de yacht harbour Achter Het Veer, en waan me dan ook enigszins in Engeland mooring near a Dutch narrowboat.



Geldermalsen, riant gelegen in de Betuwe, in 1947 een bedrijvige gemeente, met landbouw en veeteelt, fruit, steenbakkerij, chamottefabriek, meubels, electrische apparaten, snoeimachines, grasdrogerij en conserven.
Middelpunt van de Tielerwaard, veilingen, gelegen aan de Linge, en aan de spoorweg Utrecht ’s-Hertogenbosch, en die van Dordrecht naar Nijmegen.
Samen met omringende dorpen 5200 inwoners, de kerkelijke gezindte was als volgt: N H 80%
Gereformeerd 8% RK 2% zonder gezindte 4% en van andere Herv. richtingen 5½ %.
Wel aardig om af en toe terug te bladeren in mijn geboorte jaar, jammer dat er geen photo’s bij staan.
Nadat ik voor 2 nachten havengeld heb betaald, heb ik de elektra aan gesloten, ik vermoed dat het op een klok ging, want na 3 uur was de 0,50 eurocent er doorheen ,en had alleen de Victron er maar bij voor het bijhouden van de accu’s.
Er lag een mooi opgebouwde steilsteven in de haven:





en ook het schip van de havenmeester mocht er zijn:





Als je als kind schipper zou willen worden, wordt je hier beslist door gestimuleerd, ze hebben er zelfs nog “lijn” in kunnen brengen:





’s Middags nog een rondje rond de haven gelopen, en nog even een paar boodschappen gedaan bij Appie die zijn nering hier vlak naast de haven heeft.
De andere dag raak ik in gesprek met een Engels stel, ze wonen op een klein luxe motortje,wat vroeger in Friesland groente vervoerde met de toepasselijke naam Fryslân.
Hij komt ’s avonds even borrelen terwijl zij naar de yoga is, en hebben een geanimeerd gesprek, uiteraard over bootjes en Engeland, ze hebben ook nog een camper, waar ze mee naar Frankrijk toeren.
De vrouw had in juni een flinke valpartij meegemaakt zo de machinekamer in, en had een aantal ribben gebroken, ze was nog steeds aan het revalideren, ongeluk…klein hoekje.
Tot zover weer even.
Groet, Willem.